Ο ΝΕΚΡΟΣ

 Φάντασμα με επιδερμίδα - Στέλιος Γιαννίκος

.

Τα κύτταρα μου έχουν συνασπισθεί σε μια ενιαία ομάδα και φωνασκούν: ζήσε, ζήσε, ζήσε...
Μα είναι πολύ αργά, είμαι ο Νεκρός.

Ένα βλήμα έχει εισχωρήσει στο στήθος μου και κινείται αργά προς την καρδιά μου.
Ένα βλήμα που κατασκευάστηκε στα υπόγεια της αηθούς χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας, από τα χέρια των πολιτικών βρικολάκων.
Με την υποστήριξη του υπόδουλου γένους των υπηκόων, στήθηκε ο κόσμος του εγκλήματος.

Και γω, περπατώ τώρα στο παρθένο δάσος των ψυχών, καθοδηγούμενος από τον Κανένα, έναν ερασιτέχνη μάγο της φυλής των Αληθινών Ανθρώπων.

Μέσα μου τα κύτταρα φωνάζουν: ζήσε, ζήσε, ζήσε…
Μα είναι πολύ αργά, είμαι ο Νεκρός.
...........

Υγ: Νιώθω καλύτερα τώρα που είμαι ο Νεκρός, παρά ο ζωντανός στον κόσμο σας.

Στην φωτογραφία από την ταινία "Dead Man" (Ο Νεκρός) του 1995 σε σκηνοθεσία Jim Jarmusche, ο πρωταγωνιστής William Blake (Johnny Depp) ταξιδεύει πάνω στην βάρκα για τον άλλο κόσμο.

Ο ΜΑΛΑΚΑΣ

Φάντασμα με επιδερμίδα – Στέλιος Γιαννίκος.

 

 

Για 55 χρόνια δεν θεωρούσα τον εαυτό μου Μαλάκα. Έναν τίτλο με τον οποίο κοσμούσα μια σειρά ανθρώπων. Τώρα θα μου πείτε, τι εννοείς με τον όρο Μαλάκα; Ε, τι να σας πω, ότι καταλαβαίνετε.

Από μικρός ήθελα να ξεχωρίσω, ήμουν καλός μαθητής αλλά και μαγκάκι. Στο πανεπιστήμιο πέρασα με την πρώτη και με καλό βαθμό. Έπιασα δουλειά και γρήγορα ανελίχθηκα. Από μαθητευόμενος, σε δύο μόλις χρόνια προϊστάμενος και λίγο πριν κλείσω τα τριάντα διευθυντής. Στα τριάντα πέντε μου, γνώρισα την γυναίκα μου και μαζί κάναμε τρία παιδιά. Είναι μεγάλο το κύρος του να είσαι παντρεμένος. Στον κύκλο μας, συμμετείχαμε σε διάφορες εκδηλώσεις όπου τα μεγάλα στελέχη ερχόμασταν κοντά και κάνανε τις μπίζνες που δεν θέλαμε να γίνουν στο γραφείο, καπνίζοντας πούρα και πίνοντας ακριβό ουίσκι. Ενώ οι σύζυγοι -άντρες ή γυναίκες- απολαμβάναν τον υπαίθριο χώρο μέχρι που να καπνίζαμε τα πούρα μας και να βγαίναμε και μείς στον ήλιο.

 

Μέσα μου είχα ιεραρχήσει την εξουσία σύμφωνα με τα πιόνια στο σκάκι. 

Πρώτα οι στρατιώτες, η χαμηλότερη κλίμακα. Όσοι δεν φρόντιζαν να ανέβουν στην ιεραρχία γρήγορα, δεν είχαν ιδιαίτερη αξία, ήταν τα εργαλεία του συστήματος.

Στην συνέχεια οι πύργοι, ήταν αυτοί που ξέφευγαν από την αφάνεια και φορτωνόντουσαν μια σειρά από ευθύνες που τους έδιναν κύρος και εξουσία.

Ύστερα τα αλογάκια, ήταν αυτοί που ξεχώριζαν για την ευελιξία τους και μπορούσαν να περνάνε πάνω από τα εμπόδια και να δίνουν δυνατά χτυπήματα στους ανταγωνιστές εκεί που δεν το περιμένουν.

Εγώ έφτασα να είμαι Αξιωματικός, στεκόμουν δίπλα στον Βασιλιά και την Βασίλισσα και είχα το προνόμια να ανήκω στον στενό κύκλο τους. Είχα απεριόριστες δυνατότητες, αλλά μόνο μέσα στα πλαίσια που μου όριζαν οι κανόνες του παιχνιδιού.

Το πιο ωραίο πράγμα ήταν να είσαι βασιλιάς, ακόμα καλύτερο κι από την βασίλισσα. Μπορεί το πρωτόκολλο να σε ανάγκαζε να ζεις μέσα σε στενά πλαίσια, αλλά, όλοι ζούσαν και εργαζόντουσαν για εσένα.

Μέχρι τα πενήντα πέντε μου πίστευα ότι όσοι ανεβαίνουν στην κλίμακα της εξουσίας το κάνουν με την αξία τους και όσοι στην πορεία αυτή κατακρημνίζονται το παθαίνουν από τα δικά τους λάθη. Όλη μου την ζωή, εργάστηκα με μόχθο για να φτάσω ψηλά, πολύ ψηλά. Ακολούθησα με θρησκευτική ευλάβεια όλα όσα έπρεπε να κάνω. Ήμουν στην κυριολεξία ένας τελειομανής, με απόλυτη αφοσίωση στους στόχους μου. Πιο πάνω από την επαγγελματική μου καριέρα δεν έβαλλα ούτε την οικογένεια μου. Όλα πήγαιναν όπως είχα προβλέψει και ήμουν πολύ κοντά στο να γίνω εγώ ο επόμενος Βασιλιάς.

Εκείνο το τελευταίο βράδυ κοιμήθηκα ήρεμα και με αυτοπεποίθηση. Δεν γνώριζα ότι το επόμενο πρωί θα βρισκόμουνα μπροστά στην καταστροφή των φιλοδοξιών μου. Όχι δεν είχα κάνει εγώ κάποια λάθος. Έπεσε ο Βασιλιάς και μαζί του συμπαρέσυρε τους ακόλουθους του.
Τώρα κατάλαβα ότι τόσα χρόνια ήμουν Μαλάκας. Θα αναρωτιέστε βέβαια, γιατί;
Ήμασταν όλοι πιόνια, ακόμα και ο Βασιλιάς.

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΠΕΝΘΙΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ

Κώστας Καρυωτάκης

 Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.

Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.

Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι

ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,

ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,

λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα

Αμάλθειο κέρας.

Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,

πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!

Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου

κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.

Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,

αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,

έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω

τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.

Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,

πολύ θ' αρέσω.

Από την ποιητική συλλογή «Ελεγείες και Σάτιρες».

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ

 

Στέλιος Γιαννίκος

 

Είναι αλήθεια ότι στον λεγόμενο «δυτικό πολιτισμό» καταργήθηκε η δουλεία;

Μήπως απλά μεταβλήθηκε σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο;

Η δουλεία αποτελεί έναν αρχαίο θεσμό που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία.  Σήμερα στον «δυτικό πολιτισμό» ο θεσμός αυτός είναι παράνομος. Όμως δεν υπάρχει κανένας νόμος που να απαγορεύει να μετατρέπετε ένα ολόκληρο κράτος σε ιδιοκτησία τρίτων. Στη σύγχρονη εποχή  η έννοια της αποικιοκρατίας μετατράπηκε σε διμερής συμφωνίες κρατών, που επιβάλουν τις ληστρικές συμβάσεις εταιριών. Έτσι έχουμε από την μία πλευρά ένα κράτος να ευημερεί και ένα άλλο όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιές έως εξοντωτικές.

 

Με αφορμή τα γεγονότα στον Νίγηρα, πολλά ακούγονται και πολλά λέγονται. Αν πιστέψουμε την πλειοψηφία των ενημερώσεων που λαμβάνουμε, τότε, το μεγάλο πρόβλημα στον Νίγηρα είναι το στρατιωτικό πραξικόπημα που επέβαλε μια χούντα. Όμως ο Νίγηρας και πριν το πραξικόπημα ήταν μια πολύ φτωχή χώρα που η πλειοψηφία του λαού ζει χωρίς τα απαραίτητα. Η Έκθεση της UNICEF υπολογίζει σε 1,5 εκατομμύρια τα παιδιά κάτω των 5 ετών που πάσχουν από υποσιτισμό εκ των οποίων τα 430 χιλιάδες βρίσκονται στο κρίσιμο όριο που επιφέρει θάνατο.

Τι φταίει;  Ο Νίγηρας, είναι άλλη μια πρώην αποικία της «φιλελεύθερης, δημοκρατικής» Γαλλίας. Το τίμημα της αποχώρησης των αποικιοκρατών Γάλλων ήταν η πολιτική και οικονομική υποτέλεια του κράτους στην Γαλλία. Δηλαδή κερδισμένη ήταν στο 100% η Γαλλία αφού μείωσε το δυσβάσταχτο κόστος της συντήρησης των αποικιών ενώ κράτησε τα οφέλη από αυτές. Ο Νίγηρας επί παραδείγματι είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ουρανίου παγκοσμίως. Είναι ο έβδομός παραγωγός παγκοσμίως και καλύπτει περίπου το 18% του ουρανίου για την ηλεκτροδότηση της Γαλλίας.  Και, πόσο πληρώνει η Γαλλία, περίπου το 5% της αξίας του. Δε, στον Νίγηρα μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του λαού έχει ρεύμα.

 

Όμως, για να καταλάβουμε καλύτερα το καθεστώς που επιβλήθηκε, όχι μόνο στον Νίγηρα αλλά γενικά στα κράτη που είναι πρώην αποικίες της Γαλλίας, μπορούμε να δούμε συνοπτικά τους βασικούς όρους για την απόκτηση της «ανεξαρτησίας»[i]:

 1) Την πληρωμή του Αποικιακού Χρέους  για τα «οφέλη» της  αποικιοποίησης των χωρών πιο συγκεκριμένα τις υποδομές που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια που ανήκαν στη «μητροπολιτική» Γαλλία.

2) Αυτόματη κατάσχεση των συναλλαγματικών αποθεμάτων των 14 αποικιών τα οποία μεταβιβάζονταν στην κεντρική τράπεζα της Γαλλίας μέσω ενεργών τραπεζικών λογαριασμών. Ειδικότερα προβλέπεται η υποχρεωτική παρακράτηση του 65% των αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος και επιπρόσθετα 20% για την κάλυψη βραχυπρόθεσμων χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων.

3) Η Γαλλία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα πρώτη να αποφανθεί αν θα εκμεταλλευτεί πρώτες ύλες ή άλλους φυσικούς πόρους σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα.

4) Προτεραιότητα στα συμφέροντα γαλλικών επιχειρήσεων σε προκηρύξεις δημόσιων έργων.

5) Αποκλειστικό δικαίωμα παροχής στρατιωτικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης αξιωματικών του στρατού.

6) Το δικαίωμα της Γαλλίας να αναπτύξει στρατεύματα στην πρώην αποικία και να παρέμβει στρατιωτικά προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της και περαιτέρω την ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων. Συνεπώς δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη οι δηλώσεις του Ε. Μακρόν.

7) Η υποχρέωση η γαλλική γλώσσα να καταστεί η επίσημη γλώσσα του κράτους, η οποία θα χρησιμοποιείται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.

8) Η υποχρέωση χρησιμοποίησης του αφρικανικού αποικιακού φράγκου (FCFA) για τις πρώην 14 αποικίες μέσω της σύστασης νομισματικής ένωσης.

9) Υποχρέωση σύνταξης έκθεσης για τον ετήσιο ισολογισμό και τα συναλλαγματικά αποθέματα.

10) Άρνηση συμμετοχής σε οποιαδήποτε Συμμαχία εκτός αν εγκριθεί από τη Γαλλία.

11) Υποχρέωση ευθυγράμμισης και στήριξης της Γαλλίας σε περίπτωση πολέμου ή παγκόσμιας κρίσης.

Το ερώτημα λοιπόν παραμένει. Καταργήθηκε η δουλεία στον «Δυτικό πολιτισμό»;

Προσωπικά θα πω, επί της ουσίας όχι!

Το χειρότερο πρόσωπο της Δύσης βρίσκεται εκεί που η φτώχεια, η πείνα και γενικά η εξαθλίωση είναι αποτέλεσμα δικών της οπορτουνιστικών ενεργειών.

Και, το χειρότερο από όλα είναι ότι ό λαός της δύσης, που απολαμβάνει τα αγαθά του τεχνολογικού μας πολιτισμού, δεν θέλει να πιστέψει ότι το κράτος του, η πατρίδα του κι ο ίδιος ευημερεί πάνω στην αθλιότητα και τα πτώματα ανθρώπων ενός άλλου πολιτισμού.

 

Για την Δύση η Αφρική Κείται Μακράν και οι Αφρικανοί δεν είναι ακριβώς άνθρωποι.    

 

---

[i] Από το 1 έως το 11 αντιγράφτηκαν αυτούσια από το άρθρο της κυρίας Ναταλί Γλέζου που δημοσιεύτηκε στις 18.8.2023 στην διαδικτυακή σελίδα Left.gr με τίτλο: Ο ψυχρός πόλεμος Ανατολής – Δύσης μεταφέρεται στην Αφρική ( Για να διαβάσετε όλο το άρθρο συνδεθείτε στο   https://left.gr/news/o-psyhros-polemos-anatolis-dysis-metaferetai-stin-afriki )

ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΟΝΥΜΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ [ΕΚΛΟΓΕΣ 10 ΑΠΟ 10 ]

(Στέλιος Γιαννίκος, Το κόκκαλο ή Περί εθελόδουλης ηθικής κωμωδία)

.

Ήταν κάποτε μίαν όμορφή κυρία

κι όλοι την αγαπούσαν την Δημοκρατία.

Ήταν μία αγάπη δοτική,

μα πάει καιρός που απέθανε κι αυτή.

Τώρα γιομίσαμε δημοκρατίες,

με πόδια στραβά και μύτες γωνίες.

Ανήθικες ετούτες , βρώμικες ιστορίες,

πίσω από το ψευδώνυμο κρύβονται αμαρτίες.

Τυχαίο δεν είναι, που οι τραπεζίτες,

 με δικά τους χρήματα τις συντηρούνε.

Μήτε που για την χάρη τους, 

τους πολέμους δικαιολογούνε.

Και κείνοι, που λέγονται πολιτικοί,

μα στην ουσία είναι ολιγάρχες αιρετοί, 

τ’ όνομα αυτό, εμπρός στον κόσμο το  επευφημούν,

μα στα κρυφά, γελούν και το λοιδορούν.

Ω, συ γλυκιά  Δημοκρατία,

π’ ασελγούν στον τάφο σου τα θηρία.

Είναι λίγοι εκείνοι που σε θυμούνται

και την μνήμη σου άδολα  τιμούνε.

ΚΡΕΟΝΤΑ ΑΚΟΥΣ; [ΕΚΛΟΓΕΣ 9 ΑΠΟ 10 ]

(Στέλιος Γιαννίκος, Το κόκκαλο ή Περί εθελόδουλης ηθικής κωμωδία)

-

Ποιος την ακούει αυτή την ξεπεσμένη, 

την ψωριάρα την μιξοπαρθένα Αντιγόνη,

που θέλει νους νόμους να παραβεί

για λόγους ήθους, καθώς λέει.

Εμείς θέλουμε κανόνες, 

θέλουμε νόμους ποιο αυστηρούς!

Να τηρείται τον νόμο ρεμάλια, αλλιώς,

 πρόστιμο και φυλάκα παλιό ξεφτίλες.

Εμείς θέλουμε κράτος και εξουσία!

Θέλουμε κυβέρνηση με πυγμή,

και ψηλά στον ιστό σχοινί με θηλεία,

για να έχετε όλοι εσείς τον φόβο.

Σκατά στον τάφο σου Αντιγόνη!

και ακόμη καλύτερα να μείνεις άθαφτη

να τρώνε το κορμί σου τα όρνια

να σε βλέπουν οι υπόλοιποι και να μαθαίνουν.

Με ακούς Κρέοντα; Εγώ! Εγώ! Εδώ για να σε υπηρετώ!

Τα πάντα θα κάνω για σένα με χαρά

 -και για μια τσέπη γιομάτη-…

Εγώ! Εγώ!  Εδώ για να σε υπηρετώ!  Με ακούς Κρέοντα;

ΤΡΙΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ [ΕΚΛΟΓΕΣ 8 ΑΠΟ 10 ]

Στέλιος Γιαννίκος

Τρία πουλάκια κάθονταν εις της Βουλής στη στέγη.

Το να τηράει τους δικαστές τ’ άλλο τα τελεβίζια.

Το τρίτο το καλύτερο οργισμένο λέει:

Μαύρη σκατίλα πλάκωσε και η μπόχα μας πεθαίνει.

Κοιλιές γεμίσανε τα έδρανα κοιλιές τα υπουργεία.

Να τρώνε μόνο ξέρουνε, να τρώνε και να χέζουν.

Τούτο τον τόπο βόθρο κάνανε, κάνουν πως δεν το βλέπουν.

Γέμισαν οι δρόμοι με σκατά, σκατά και στα σχολεία

κι έτσι στο λίγο και στο σιγά συνήθισε η κοινωνία

Κι αν καμιά φορά κάποιοι σκηνώσουν το κεφάλι 

κι έντονος διαμαρτυρηθούν για τη βρώμα και τη δυσωδία,

ευθύς στους δρόμους θα πετάξουνε μπαγιάτικα καρβέλια,

να αναμειχθούν με τα σκατά, το πόπολο να φάει.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ [ΕΚΛΟΓΕΣ 7 ΑΠΟ 10 ]

(Στέλιος Γιαννίκος, Το κόκκαλο ή Περί εθελόδουλης ηθικής κωμωδία)

-

Λένε: θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

Θέλει κόπο, αγώνα, θυσία…

Γιατί λοιπόν να σπαταλούμε την ζωή μας

σε μία τόσο οδυνηρή ουτοπία;

Εις το κόμμα των εθελόδουλων υπηκόων

μακράν είμαστε από τέτοιες ανοησίες,

που με δόλο κάποιοι δήθεν σοφοί

δηλητηρίασαν την κοινωνία…

Εμείς, θα καλύψουμε τις ανάγκες σας.

Φάτε, διασκεδάστε, αναπαραχθείτε

κι όλα αυτά μόνο αν

σε εμάς το μέλλον σας εμπιστευτείτε …

Εμείς, θα δώσουμε νόημα στην Ζώη σας

κι εις τους πολέμους θα δοξαστείτε

κι εις την ειρήνη θα βολευτείτε,

αν, εις ημάς υποταχτείτε!

Λατρέψτε με! Λατρέψτε με! Λατρέψτε με!

Λατρέψτε, εμέ, τον θείο αρχηγό σας!

Τιμημένο μου σκυλολόι, συρθείτε απ την ουρά μου

και το μεθυστικό χορό της υποταγής, ακολουθήστε.

ΝΕΟΣΟΦΙΣΜΟΣ [ΕΚΛΟΓΕΣ 6 ΑΠΟ 10 ]

(Στέλιος Γιαννίκος, Το κόκκαλο ή Περί εθελόδουλης ηθικής κωμωδία)

Ω, μάθατε για τους νέους σοφούς;

Τους σοφούς της εποχής μας.

Που ξέρουν απέξω τα νούμερα,

μα τι είναι αριθμός δεν ξέρουν.

Ακούσατε για τον τίνα, για τον τάδε;

Που έχουνε τον τρόπο

να ‘ρθουν και να μας σώσουν,

από τα λάθη τα δικά τους

Ω ναι λαμπρές σπουδές , γαλάζιο αίμα!

Κι είναι φίλος του κυρίου εκείνου…

και μαθητής του κυρίου, τ’ άλλου…

που χουν την γνώση για τα πάντα.

Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε και πολύ,

τους σοφούς αρκεί να εμπιστευτούμε.

Γιατί, εκείνοι ξέρουν το καλύτερο για εμάς

και το πώς να πορευτούμε.

Και τώρα, τι κι αν κάνανε συνήθεια

να κλέβουνε το βιός μας;

Καλύτερα δεν είναι από έναν σοφό

παρά από κάποιον που δεν ξέρει;

QUO VADIS HOMO POLITICUS ? [ΕΚΛΟΓΕΣ 5 ΑΠΟ 10 ]

Στέλιος Γιαννίκος

-



Ο ανθός της πόλις είναι ο πολίτης,

που μοιράζει την ενέργεια του

μεταξύ του πολιτικού και του οπλίτη.



Ποιος ξέχασε να ποτίσει τις ρίζες;

Ποιος τραυμάτισε με τσεκούρι τον κορμό;

Ποιος άναψε φωτιά να κάψει τα φύλα;

Πότε ξεχάσαμε να είμαστε πολίτες;



Από που ξεκινήσαμε και που φτάσαμε;

Ποιο λάθος δρόμο πήραμε;

Κατά που βαδίζουμε;





Φωτογραφία:

ο «Σκεπτόμενος» του Auguste Rodin.

Ξεκίνησε ως απεικόνιση του Δάντη και για τον οποίο ο καλλιτέχνης είχε πει: «Αυτό που κάνει τον "Σκεπτόμενό" μου να σκέφτεται είναι το ότι σκέφτεται όχι μόνο με το μυαλό του, με το πλεκτό μέτωπό του, τα διεσταλμένα ρουθούνια του και τα συμπιεσμένα χείλη, αλλά με κάθε μυ από τα χέρια του, την πλάτη και τα πόδια, με σφιγμένη τη γροθιά του και πιάνοντας τα δάχτυλα των ποδιών».

ΚΑΛΥΤΕΡΑ Ο ΛΥΚΟΣ ΠΑΡΑ Ο ΒΟΣΚΟΣ [ΕΚΛΟΓΕΣ 4 ΑΠΟ 10 ]

Στέλιος Γιαννίκος



Αν ζήσω τη ζωή μου ως υπήκοος, τότε θα ζήσω πολύ καλύτερα από τον σκλάβο.

Αν ζήσω την ζωή μου ως πολίτης, σε τέτοια κοινωνία τέτοια δεινά να πάθω.



Ο υπήκοοι έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν για να διαλέξουν τον βοσκό τους.

Ζούνε προστατευμένοι μες την στάνη και όταν βγαίνουν έξω τους προστατεύουν τα σκυλιά.

Ασφάλεια, μέχρι την στιγμή που κάποιος, κάπου, θα ανάψει τα κάρβουνα.



Οι πολίτες δεν θέλουν βοσκό, οι ίδιοι πορεύονται μπροστά στην ελευθερία.

Δεν έχουν ανάγκη από σκυλιά, οι ίδιοι θα παραταχτούν σε φάλαγγα, να σώσουν ότι σώζεται.

Κι αν πέσουν: καλύτερα να σε φάει ο λύκος παρά ο βοσκός.



Αλλιώς, όπως θα έλεγε κι ο παππούς Ηράκλειτος:

Άλλο ο σκλάβος, άλλο ο υπήκοος και άλλο ο πολίτης.

Άλλος τρώει άχυρα άλλος ορέγεται το χρυσό κι άλλος ανατέλλει μέσα στην αξία.

6 ΣΥΝ 6 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ [ΕΚΛΟΓΕΣ 3 ΑΠΟ 10 ]

Στέλιος Γιαννίκος

-



Α. Χθαμαλότης


1
Ο πρωθυπουργός

είναι όμορφος πολύ,

είπε μία τρελή


2
Ένας βουλευτής

χωρίς δικιά του βουλή.

Πετυχημένος.


3
Είναι νόμιμο,

μα δεν είναι για καλό.

Βρωμερό ήθος.


4
Μηδέν και άγαν,

αντί του μηδέν άγαν.

Τέτοια εποχή


5
Κομματόσκυλο.

Ψηφίζει κάτ’ εντολή.

Χαίρε τσοπάνη


6
Κοιτά την κάλπη.

Ψέματα και ρουσφέτια.

Το κακό θα βγει.





Β. ΑΝΆΣΤΑΣΗ




1
Μπες στον αγώνα.

Μέσα σου εγκυμονεί.

Φως θα γεννηθεί.


2

Είσαι πολίτης.

Δεν είσαι υπήκοος,

ούτε και δούλος


3
Δημοκρατία.

Δεν είναι μόνο λέξη.

Είναι ο δρόμος.


4
Ελευθερία.

Ζείδωρος πολεμιστής.

Έχε αξία.


5
Δώσε παιδεία

και θα ανθίσει τ αγαθό.

Είσαι άνθρωπος


6
Χτίσε το μέλλον.

Ο αγώνας στο παρόν.

Τα πάντα όλα.

ΒΟΛΕΥΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ [ΕΚΛΟΓΕΣ 2 ΑΠΟ 10 ]

Στέλιος Γιαννίκος

-


Θέλω να γίνω βουλευτής
το πρόβλημα μου για να λύσω.
Θέλω και γω να βολευτώ
και σαν πασάς να ζήσω.

Θέλω αστυνόμους να με υπηρετούν,
γραμματείς και φαρισαίους.
Θέλω κομματόσκυλα παντού,
να με γλύφουν ωραία.

Θέλω χρήματα πολλά,
να χω σπίτια να αγοράζω
και κρυφούς λογαριασμούς
για τις μίζες που θα βγάζω.

Πίσω από κάθε βασιλιά
θα ξέρω πώς να κολακεύω,
θα γλύφω κώλους με σκατά
και ποδιές κατουρημένες.

Όπως και κάθε βουλευτής
ένα φόβο μόνο θα χω,
μην και στις επόμενες εκλογές
δεν με σταυρώσουν όσο πρέπει.

Για αυτό πολλά θα υπόσχομαι,
μα τίποτα δεν θα κάνω
γιατί όλοι το ξέρουμε
πως η ελπίδα φέρνει ψήφους.

Γιατί, άμα τους δώσω ότι ποθούν,
σύντομα θα με ξεχάσουν,
δεν θα έχουν λόγο να έρχονται
και να με παρακαλάνε.

Σας το είπα, θέλω να γίνω βουλευτής,
να βολευτώ ο ίδιος.
Αλίμονο σε αυτούς που αγωνίζονται
τον κόσμο για να αλλάξουν

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ (ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ) [ΕΚΛΟΓΕΣ 1 ΑΠΟ 10 ]

 

Στίχοι: Γρηγόρης Ψαριανός

Μουσική: Τζίμης Πανούσης

Εκλογές, κόμματα
με φρου φρου κι αρώματα.
Διαδηλώσεις -πτώματα
μ’ ανοιγμένα στόματα.



Ψηφοδέλτια σταύρωνα
κι όλη νύχτα καύλωνα.
Στης βουλής τα έδρανα
αχ κι εγώ να έκλανα.



Δεν μπορώ άλλο Θανάση
στα εικοσιπέντε έχω γεράσει.
Δεν μπορώ άλλο Θανάση
κάνε στάση.



Υπουργεία-τέρατα
γαμημένα κέρατα.
Φέξε μου και γλίστρησα
ως της γης τα πέρατα.



Στα σχολεία γάμα τα
γράμματα σπουδάματα.
Του Θεού τα πράματα
φτύσ’ τα τους κατάμουτρα.



Δεν μπορώ άλλο Θανάση
στα εικοσιπέντε έχω γεράσει.
Δεν μπορώ άλλο Θανάση
κάνε στάση.



Πληρωμές, χαρτόσημα
φόροι, γραμματόσημα.
Στο γαμήσι πρόστιμα
μαγκιά, κλανιά κι απόστημα.



Μπάτσοι, αύρες, ράμματα
ξηγημένα πράγματα.
Τώρα στα γεράματα
μάθε γέρο γράμματα.



Δεν μπορώ άλλο Θανάση
στα εικοσιπέντε έχω γεράσει.
Δεν μπορώ άλλο Θανάση
κάνε στάση.

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΟΥ

Στέλιος Γιαννίκος

Σταυρώστε με!

Μη με λυπάστε, χάρη μου κάνετε.

Καρφώστε τις παλάμες μου στο ξύλο.

Μην αφήσετε τον πόνο μου να σας αποκαρδιώσει.

Καρφώστε και τα πόδια μου.

Μην δίνετε σημασία στα βογκητά μου.

Σηκώστε τον σταυρό όρθιο

κι αφήστε την βαρύτητα να κάνει την δουλειά της.

 

Ο πόνος θα είναι πνιγηρός και ανελέητος∙

σύντομη απεικόνιση της ζωής μου.

Μια τελευταία ματιά στην ματαιότητα

και να, ο θάνατος θα έρθει.

 

Αν υπάρχει συνέχεια κι αναληφθώ

και ξεπλυθούν από πάνω μου όλες οι αμαρτίες

αυτού του κόσμου,

τι καλύτερο, μέσα στο φως, φως να γεννηθώ.

 

Αν πάλι ο Θάνατος είναι ένας βαθύς ύπνος

δίχως όνειρα.

Μέσα του για πάντα να χαθώ.

 

Μόνο να φύγω…

Αυτός ο κόσμος που ασχημονεί, είναι μια τιμωρία.

Στο σταυρό η εξιλέωση.

ΕΛΕΓΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

 Στέλιος Γιαννίκος

 

Γλυκά που φέγγει το φως

κάνει πλεξούδες στα μαλλιά σου

και το γυμνό σου κορμί

αγαλλιάζει την ψυχή μου.

 

Γλυκά που δίνεις το φιλί

και με κάνεις να ριγώ.

Της καρδιάς μου τα κομμάτια

σε εσένανε θα τα ξαναβρώ.

 

Δεν έχω λόγο να μιλήσω

θέλω μόνο ν’ αφεθώ.

Δεν έχω τόπο να γυρίσω

σ’ αυτό τον κόσμο που πονώ.

 

Σ’ αυτό τον κόσμο που δεν έχει

γιατί του λείπεις εσύ.

Έρωτα ποιος σε βλέπει

και ποιος μπορεί να σου σταθεί;

 

Μέσα στο φαύλο το κενό μας

 χτίσαμε μια φυλακή

και για το μέγα τ’ άδικο μας

να που χανόμαστε και μείς.

 

 

Γλυκά που σβήνει η στιγμή

κι ανατέλλει μες την μνήμη.

Αγάπη μου εγώ και συ,

η μόνη ελπίδα που έχει μείνει.