Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ

Στέλιος Γιαννίκος

 

Λένε, εις την πόλεμο

οι δειλοί  πεθαίνουν χίλιες φορές,

μα οι γενναίοι μόνο μία.

  Λέμε, εις την ζωή

οι μωροί πεθαίνουν μία φορά,

   μα οι φιλόσοφοι σε κάθε τους ανάσα.

(Στέλιος Γιαννίκος, Μελέτη θανάτου, 

ΙΙΙ Φιλοσοφία, Ο θάνατος των φιλοσόφων)

 

Το σπέρμα πεθαίνει για να γεννηθεί το έμβρυο.

Το έμβρυο πεθαίνει για να γεννηθεί το βρέφος.

Το βρέφος πεθαίνει για να γεννηθεί το παιδί.

Το παιδί πεθαίνει για να έρθει η εφηβεία.

Η εφηβεία πεθαίνει για να έρθει η νεότητα.

Η νεότητα πεθαίνει για να έρθει η ωριμότητα.

Η ωριμότητα πεθαίνει για να έρθει το Γήρας.

Το Γήρας πεθαίνει κι αφανίζεται ο άνθρωπος.

Πέρα από εκεί δεν υπάρχει θάνατος.

Οι νεκροί απαλλάσσονται από ζωή και θάνατο.

 

Σε όλη μας την ζωή και κάθε στιγμή, εκατομμύρια κύτταρα πεθαίνουν και καινούργια γεννιούνται στην θέση τους, έτσι ώστε μετά από λίγο να μην είμαστε εμείς, αλλά το παράγωγο μιας παρελθούσας κατάστασης. Κι ας αισθανόμαστε το ίδιο.

Εμείς όμως θωρούμε τον Θάνατο κυρίως μέσα από την απώλεια της ζωής κι έτσι χάνουμε όλη την χαρά που μας προσφέρει και δεν είναι άλλη παρά η συμμετοχή μας στην εξέλιξη και την δημιουργία.



Ο Θάνατος εμπεριέχει μέσα του την έννοια του τέλους, η οποία έχει διττή  σημασία:  από την μία τον αφανισμό κι από την άλλη τον σκοπό. Τίποτα δεν αφανίζεται τυχαία και τίποτα δεν χάνεται, όλα έχουν τον σκοπό τους.

Ο άνθρωπος ως έννοια, αλλά και ως υπαρκτό πρόσωπο, εξελίσσεται μέσα σε μία μεταβαλλόμενη αμετάβλητη κατάσταση. Το σώμα και το πνεύμα του συνεχώς μεταβάλλονται ∙ αλλάζουν διαρκώς και τα παλιά αφανίζονται προς χάριν των καινούργιων.  Η συνείδηση όμως διατηρεί την ενότητα των μεταβαλλομένων, συνενώνοντας τα σε ένα πρόσωπο.

Έτσι εγώ, που είμαι άλλος από ότι όταν ήμουν παιδί, παραμένω ίδιος μέσα στην σκέψη μου.

Ας μην μας φοβίζει ο Θάνατος. Χωρίς αυτόν δεν θα ήμασταν αυτό που είμαστε. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε πολιτισμός. 

Δεν θα υπήρχα εγώ για να γράψω αυτό το κείμενο. Δεν θα υπήρχες εσύ για να το διαβάσεις.

 

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020

ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ Η ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ (TO BE OR NOT TO BE)

Στέλιος Γιαννίκος


Εκεί που καθόμουν, ξαφνικά αντιλήφθηκα ποιο είναι το μεγαλύτερο ερώτημα που ταλανίζει την σκέψη μου εδώ και δεκαετίες.

Έχω την αίσθηση ότι στέκομαι πάνω στην κόψη του σπαθιού και κοιτώ πότε από την μια πλευρά και πότε από την άλλη... κι όσο μένω αναποφάσιστος, αισθάνομαι τον οξύ πόνο στα πόδια μου, καθώς η λεπίδα σχίζει την σάρκα.

Μια να θέλω και μια να μην θέλω.

Απάνω στο ερώτημα αυτό μια σχισμή, ένα χάσμα σεισμού χωρίζει τον εαυτό μου από εμένα. Μια σχιζοφρενική συμβίωση των πολλαπλών προσωπικοτήτων μου.

Στο βάθος όμως, εκεί που κατοικούν οι πιο δομημένες μου σκέψεις, ξέρω πως ο καπνός της ύπαρξης επιστρέφει εκεί που πρέπει... 

Να! Εκεί ακριβώς που το ερώτημα χάνει κάθε αξία... 

 ----------------

Στις φωτογραφίες ένας παλιός φίλος που τα ίχνη του έχω χάσει ο Παναγιώτης. Τραβηγμένα από εμένα με μία κάμερα Ζενίθ τον 9 Απριλίου 1989. Μια μέρα πρίν παρουσιαστώ για την στρατιωτική μου θητεία.






 

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020

ΟΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ

Στέλιος Γιαννίκος

 

Τελευταία η χρήση του όρου «Ψεκασμένοι» έχει ευρεία διάδοση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.  Με τον όρο αυτό εννοείτε πως μια ομάδα ανθρώπων έχουν διαμορφώσει θέσεις οι οποίες είναι αποτέλεσμα μιας άυλης ουσίας με την οποία ψεκάστηκαν και τους μετέβαλαν σε ηλιθίους. Οι «ψεκασμένοι» μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα είδος πνευματικού Ζόμπι – δεν δαγκώνει αλλά είναι σε κατάσταση πνευματικής αφασίας-.

 

Ο όρος «ψεκασμένοι» όμως είναι απολύτως αντιεπιστημονικός και πολιτικά αντικοινωνικός. Δεν προσθέτει τίποτα καλό στην ανθρωπότητα, το αντίθετο.

 

Γιατί Αντιεπιστημονικός;

Καταρχήν και καταρχάς στην επιστήμη δεν υπάρχει απόλυτη ούτε μόνιμη αλήθεια. Κάθε θεωρία κάθε άποψη και κάθε πόρισμα επιστημονικής μελέτης είναι ανοικτά προς κριτική και δίνατε να μεταβληθούν ή και να καταργηθούν από κάτι άλλο, που αποδεικνύεται μέσω της επιστημονικής απόδειξης ( laboratorium).

Δεύτερον ο επιστήμονας ασκεί κριτική επί του θέματος της διαφωνίας και όχι επί του προσώπου που εκφράζει τις απόψεις του.

Τρίτον ο σκοπός της επιστήμης είναι να ενώσει και να βοηθήσει τους ανθρώπους και όχι να τους διαιρέσει και να τους υποτιμήσει.

Τέλος ο όρος «ψεκασμένοι» είναι αυθαίρετος και εμπεριέχει μέσα του την έννοια της πνευματικής καθαρότητας μιας ομάδος απέναντι μιας άλλης και ως τέτοια αποτελεί  όρο ρατσιστικό.   

 

Γιατί Πολιτικά αντικοινωνική;

Η Έννοια πολιτικός συνδέεται νοηματικά με τις έννοιες της Πόλις, του Πολίτη και του Οπλίτη.  Πολίτική είναι κάθε πράξη που έχει σκοπό να επηρεάσει το κοινωνικό γίγνεσθαι. Κάθε πολίτης μίας πόλις  υπάρχει και ως πολιτικός και ως οπλίτης.  Με την έννοια του πολιτικού προασπίζει την πόλι και το κοινωνικό σύνολο από τους εσωτερικούς κινδύνους και με την έννοια του οπλίτη από τους εξωτερικούς.

Ο όρος «ψεκασμένοι» είναι όρος πολεμικός και ταξικός.  Διαιρεί τους ανθρώπους σε δύο ομάδες τους «αψέκαστους»- «καθαρούς» και τους «ψεκασμένους».  Όπου οι «καθαροί» αποτελούν την πνευματική ελίτ και οι και οι «ψεκασμένοι» ένα τύπο πνευματικού homo res (άνθρωπος πράγμα). Αυτή η διαίρεση αν και δεν γίνεται με την καταγραφή σε ταυτότητες εγκυμονεί κινδύνους διάλυσης της κοινωνίας.

Η ευγενής πολιτική έγκειται στην προσπάθεια να πείσουμε τους έχοντες αντίθετη άποψη και όχι να τους διαπομπέψουμε.  Τέτοιες πρακτικές όχι μόνο διαιρούν το λαό, αλλά δίνατε να αποτελέσουν την γενεσιουργό αιτία  για την επιβολή αυταρχικών νόμων και τέλος μια απολυταρχικής κοινωνίας.

 

Στην σημερινή εποχή η ανθρωπότητα ως σαν ένας Ηρακλής έχει κληθεί να αποφασίσει τον δρόμο που θα πάρει.  ‘Η θα ακολουθήσουμε τον δρόμο του της διχόνοιας που θα δώσει τα ηνία της εξουσίας στους μαυλιστές της πολιτικής ζωής που ωφελούνται από το «διαίρει και  βασίλευε» ή θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της επιστημονικής λογικής και της πολιτικής αγάπης για τον άνθρωπο. 

Η απόφαση είναι δική μας.


 

 

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020

ΑΓΕΟΣ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΟΣ

Στέλιος Γιαννίκος


Άγεος ο πόνος.

Άγεος κι ισχυρός.

Άγεος κι αθάνατος.

Άγεος Εντελέχειος.

 

Στου απείρου την άγεα αγκαλιά σου

εμπιστεύομαι την ψυχή μου

και σαν παιδί που παίζει με το άγνωστο

βουτώ στην συμπαντική ενέργεια σου.

 

Δίχως φόβο, με μία θαλπωρή,

σβήνω από τα μάτια μου το ψέμα

κι αναζητώ από τα μέσα μου

την ενότητα με το ένα.

 

Άγεος ο πόνος.

Άγεος κι ισχυρός.

Άγεος κι αθάνατος. 

Άγεος Εντελέχειος

 


 

 

 

Ο ΝΕΚΡΟΣ

  Φάντασμα με επιδερμίδα - Στέλιος Γιαννίκος . Τα κύτταρα μου έχουν συνασπισθεί σε μια ενιαία ομάδα και φωνασκούν: ζήσε, ζήσε, ζήσε... Μα ε...