Στέλιος Γιαννίκος
Το 2021 θα εορτάσουμε
τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 κι ένα χρόνο μετά θα
είναι η επέτειος της Μεγαλύτερης ελληνικής τραγωδίας από γεννήσεως του έθνους.
Εκατό και διακόσια
χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα οι Έλληνες καλούμαστε να επιλέξουμε τον δρόμο
που θα ακολουθήσουμε.
Η επανάσταση του 1821 ένωσε τους έλληνες μόνο
για δεκαοκτώ μήνες και στην συνέχεια, παράλληλα με τον αγώνα, ζήσαμε τον
εμφύλιο σπαραγμό που ήταν και η βασική αιτία για να μην ολοκληρωθεί η επανάσταση
στο πολιτικό και στο κοινωνικό επίπεδο. Δημιουργήθηκε μεν ένα κράτος το οποίο όμως
λειτούργησε ημιαυτόνομα και χωρίς
σοβαρές κοινωνικές και πολιτειακές δομές.
Ο εθνικός διχασμός που ξεκίνησε στα 1915 κι
ήταν η βασική αιτία της τραγωδίας της μικρασιατικής καταστροφής, δεν έσβησε
ποτέ. Συνεχίστηκε με τον αδελφοκτόνο πόλεμο
του 1946-1949 όπου η αντιπαράθεση των
Βενιζελικών και των Βασιλικών μετατράπηκε σε αντιπαράθεση Αριστερών και Δεξιών.
Αποτέλεσμα αυτού, μία έκρυθμη πολιτική κατάσταση που είχε ως αποτέλεσμα την
δεύτερη μεγαλύτερη τραγωδία του Ελληνισμού, την βίαιη κατάληψη του βορείου
τμήματος της Κύπρου από τον Τουρκικό στρατό.
Σήμερα ο ελληνισμός
βρίσκεται σε μία πρωτοφανή προβληματική κατάσταση με απώτερο κίνδυνο τον
ολοκληρωτικό αφανισμό του στις επόμενες δεκαετίες. Μιλούμε για έναν εθνοκεντρικό
και μορφολογικό αφανισμό και όχι απαραίτητα την απώλεια της κρατικής υπόστασης.
Ο πληθυσμός της Ελλάδος
συρρικνώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, οι γεννήσεις υπολείπονται των θανάτων και
ο μέσος όρος ηλικίας όλο και μεγαλώνει.
Το πολιτικό σύστημα ασθενεί
και παρουσιάζει έντονα συμπτώματα πολιτικής διαστροφής. Το ιδιωτικό συμφέρων
και το κομματικό είναι το κυρίαρχο μέλημα των αιρετών, αφήνοντας σε δεύτερη
μοίρα την πολιτεία.
Τέλος και με μεγάλη ευθύνη
των βουλευτών και των κομμάτων, τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να φουντώνει ξανά
ο Εθνικός διχασμός. Η μία πλευρά χωρίζει
την κοινωνία σε δημοκράτες και φασίστες ενώ η άλλη σε πατριώτες και προδότες.
Είναι επιτακτική
ανάγκη να ξεφύγουμε από αυτόν τον ατέρμονο διχαστικό κύκλο. Η επόμενη τραγωδία
που θα δημιουργήσουμε μπορεί να είναι και η τελευταία. Εκείνη που θα σημάνει το
πιστοποιητικό θανάτου του Ελληνισμού.
Έχουμε μία ευκαιρία να
αλλάξουμε την ροή της ιστορίας και να ολοκληρώσουμε το έργο της επαναστάσεως
του 1821 σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο.
Οι Έλληνες πρέπει να σταματήσουμε
να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο και να προτάξουμε το εθνικό συμφέρων. Να μάθουμε να επικοινωνούμε και να βρίσκουμε
τα κοινά μας πατήματα ακόμα και στις μεγαλύτερες αντιθέσεις.
Στην αποτυχία να πούμε
εγώ φταίω και όχι ό άλλος και να επιμείνουμε στην συνεννόηση .
Αν αφεθούμε στο
διχασμό θα χαθούμε, μα αν μονιασμένοι γεννήσουμε ιδέες και οράματα για μία πατρίδα φάρο πολιτισμού
κι αν όλοι μαζί εργαστούμε για ένα όμορφο αύριο, τότε τα πάντα είναι πιθανά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: 1821, 2021… ΕΙΘΕ
 |
| Η Ελλάς ευγνωμονούσα είναι πίνακας του Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη, που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1858. Ανήκει στο αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης. |
