Στέλιος Γιαννίκος
Γεννήθηκα; Έτσι μου λένε.
Καμία μνήμη δεν διαθέτω για να το επιβεβαιώσω.
Εκείνο που μπορώ να πω, είναι ότι πρώτα αγάπησα την δύναμη της ομορφιάς.
Κι έτσι από σκουλήκι, έβγαλα φτερά και μεταμορφώθηκα σε πεταλούδα.
Με τι ορμή, εκείνη την άνοιξη της ψυχής μου, πετούσα από ανθό σε ανθό,
πίνοντας νέκταρ, μεθώντας από τα χρώματα και τ’ αρώματα!
Αργότερα, ήρθε το καλοκαίρι κι ένιωσα μια ζέστη στα φτερά μου.
Κοίταξα ψηλά κι είδα τον ήλιο και με μιας ερωτεύτηκα το φως.
Τότε ήταν που από χώμα άρχισα να μεταμορφώνομαι σε φωτιά.
Κι η φωτιά φούντωνε.
Σκέφτηκα: « θα μπορούσα να εξελιχτώ σε καθαρή ενέργεια».
Αλίμονο!
Τα κίβδηλα κυβερνάνε αυτόν τον κόσμο.
Σπέρνουν μαυλιστικές ηδονές που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε κοιμώμενα όντα
κι αντιλαμβάνονται για πραγματικότητα μόνο όσα βλέπουν στα όνειρά τους.
-Ω, τι δυστυχία να είσαι χαρούμενος μόνο μέσα σε έναν συνεχόμενο ύπνο.-
Και γω ο ανέστιος, που αρνούμαι την υποταγή,
που προτιμώ τον πόνο από την ήττα,
αγωνίζομαι για να κρατήσω την φωτιά αναμμένη με κάθε δύναμη που μου απομένει.
Ακόμα κι όταν εκείνη μοιάζει να τρεμοσβήνει σαν την φλόγα από το καντήλι του ετοιμοθάνατου.
Δεν είναι ο κόσμος αυτός δικός μου. Από λάθος υπάρχω.
Είμαι ένα φάντασμα που δεν βρήκε ακόμα τρόπο να πεθάνει.
 |
|
«Τ φώς μέσα στην ψυχή» Chirila Corina , 2018. |
