Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Ο Έρωτας, η Θρησκεία, η Θράκη, η Τραγωδία. «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΑÏΣΕ» μία ταινία του Δημήτρη Κολλάτου


Στέλιος Γιαννίκος

Όταν το ρολόι έδειξε οκτώ και δέκα, τα φώτα σβήσανε στο μεγάλο δωμάτιο, με το όμορφο τζάκι που έκαιγαν τα ξύλα και τους πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους. Ήμασταν καμία δεκαριά άτομα και ο οικοδεσπότης μας ο Δημήτρης Κολλάτος. Καθισμένοι στις αναπαυτικές καρέκλες, αρχίσαμε να παρακολουθούμε στον μόνο άδειο τοίχο την ταινία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΑÏΣΕ».

Από τα πρώτα λεπτά του έργου, ήταν εμφανές ότι ή ταινία είχε πολλά να πει.


 Ο Έρωτας κάνει την εμφάνιση του μέσα από τον Αλέξανδρο και την Αϊσέ που ενώνουν τα γυμνά σφιχταγκαλιασμένα κορμιά τους δίπλα σε ένα ποτάμι της Θράκης. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Ο Ερωτάς και η Αλήθεια δεν φοράνε ενδύματα γιατί δεν έχουν να κρύψουν τίποτα.


Η Θρησκεία τους χωρίζει, αλλά μήπως ο Έρωτας είναι δυνατότερος από τον Χριστό και τον Μωάμεθ. Για τους δυο νέους είναι, όχι όμως και για την κοινωνία που θα κάνει τα πάντα για να τους χωρίσει.


Το παρελθών το παρών και το μέλλον συναντώνται σε μία ποίηση κινηματογραφική. 
Ακόμα και η φωτογραφία συμβάλει σε αυτό.Καθώς το ερωτευμένο ζευγάρι περπατά και ονειρεύεται το μέλλον του, το μισό πρόσωπο του Αλέξανδρου είναι στο φως ενώ το άλλο μισό στο σκοτάδι και το σκοτάδι αυτό το φωτίζει  το πρόσωπο της Αϊσέ. Γιατί Έρωτας είναι και να μπορείς να γεμίζεις το σκοτάδι του συντρόφου σου.


Όλα αυτά συμβαίνουν στην Θράκη, όπου το τουρκικό προξενείο δρα υποχθόνια ενώ η ελληνική κυβέρνηση απέχει… Η Θράκη λίγο λίγο τουρκεύει, η ελληνικότητα των μουσουλμάνων χάνετε, ενώ οι Έλληνες χριστιανοί δημογραφικά αφανίζονται…


Το έργο του Δημήτρη Κολλάτου πέραν της Ελληνικότητας του,έχει το βάθος ενός διεθνούς δράματος. Είναι ένα κινηματογραφικό κόσμημα που μπορεί να σταθεί ισάξια στα μεγάλα της διανόησης έργα...




Υγ: Ο Δημήτρης Κολλάτος προβάλει την ταινία του στο σπίτι του και οι πόρτες είναι ανοικτές σε όποιον θέλει να παρακολουθήσει την ταινία. Για περισσότερες πληροφορίες (ημέρες ώρες κλπ)μπορείτε να επισκεφτείτε στο facebook την σελίδα του.

Το όμορφο σπίτι όπου προβάλετε η ταινία
Σκηνή από την ταινία




Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Μία εισβολή διαφορετική από τις άλλες.

Στέλιος Γιαννίκος


Ναι, αυτός ο κόσμος, ο γεμάτος αδικία έχει τις δικές του ομορφιές.


Ο Μάικλ  Μούρ  ανεβαίνει στο πολεμικό πλοίο κρατώντας μία Αμερικάνικη σημαία και εισβάλει σε διάφορα κράτη του κόσμου για να κατακτήσει τις αξίες που τα κάνει να ξεχωρίζουν και να μεταφέρει αυτές  στην πατρίδα του.  Παρακολουθώντας το κινηματογραφικό του πόνημα που είναι περισσότερο ένα πολιτικό και φιλοσοφικό έργο παρά ένα ντοκιμαντέρ, αισθανόμαστε και μείς οι θεατές συμμέτοχοι στο κατακτητικό του έργο και θέλουμε να πάρουμε το μερίδιο μας και να το κάνουμε δικό μας.

Η ταινία   «Where to Invade Next» που σημαίνει «που να εισβάλουμε μετά» με ένα καυστικό χιούμορ μας λέει ότι υπάρχουν αξίες σε όλο τον κόσμο που μπορούν να συνθέσουν στο σύνολο τους μία κοινωνία διαφορετική από αυτή που θεωρούμε ως δεδομένη.  Σημείο αναφοράς είναι ό άνθρωπος και η αξία της ζωής, που μπορεί να αποκτήσει νόημα  σε μία κοινωνία που σκοπό της έχει να προάγει την ευτυχία στα μέλη της κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την συλλογικότητα και τους αγώνες.  

Αν όπως λέει και ο ίδιος, μπροστά σε έναν τσιμεντένιο τοίχο αρχίζω να τον χτυπώ με ένα σφυρί μία δυο ή τρείς μέρες κι αν συνδράμουν κι άλλοι στο σφυροκόπημα κι αν αυτοί οι άλλοι γίνονται όλο και περισσότεροι, τότε κάποια στιγμή μοιραία θα εμφανιστεί μία ρωγμή και στο τέλος ο τοίχος θα πέσει.


Το όμορφο ταξίδι του Μάικλ Μούρ αξίζει να το παρακολουθήσουμε και σαν ανώτεροι εισβολείς να κατακτήσουμε αυτό που όχι μόνο δεν θα βλάψει του κατακτημένους, άλλα που θα ωφελήσει όλους. 
Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό παρά το καλύτερο του εαυτού τους… 

Ο ΝΕΚΡΟΣ

  Φάντασμα με επιδερμίδα - Στέλιος Γιαννίκος . Τα κύτταρα μου έχουν συνασπισθεί σε μια ενιαία ομάδα και φωνασκούν: ζήσε, ζήσε, ζήσε... Μα ε...