(Στέλιος Γιαννίκος, Το κόκκαλο ή Περί εθελόδουλης ηθικής κωμωδία)
Ω, μάθατε για τους νέους σοφούς;
Τους σοφούς της εποχής μας.
Που ξέρουν απέξω τα νούμερα,
μα τι είναι αριθμός δεν ξέρουν.
Ακούσατε για τον τίνα, για τον τάδε;
Που έχουνε τον τρόπο
να ‘ρθουν και να μας σώσουν,
από τα λάθη τα δικά τους
Ω ναι λαμπρές σπουδές , γαλάζιο αίμα!
Κι είναι φίλος του κυρίου εκείνου…
και μαθητής του κυρίου, τ’ άλλου…
που χουν την γνώση για τα πάντα.
Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε και πολύ,
τους σοφούς αρκεί να εμπιστευτούμε.
Γιατί, εκείνοι ξέρουν το καλύτερο για εμάς
και το πώς να πορευτούμε.
Και τώρα, τι κι αν κάνανε συνήθεια
να κλέβουνε το βιός μας;
Καλύτερα δεν είναι από έναν σοφό
παρά από κάποιον που δεν ξέρει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου