ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΠΕΙΡΟΥ

Α.

Αυτό που βλέπουμε είναι το μερικό

και τούτο που αντιλαμβανόμαστε το σχετικό.

Β

Διττές οι σημασίες των εννοιών:

Το μηδέν άλλοτε προσδιορίζει την ανυπαρξία

και ενίοτε τον κενό χώρο.

Τ’ άπειρο το δια παντός συνεχές ή

το ασύλληπτο του συνεχές.

Γ.

Εκείνο που στον μικρόκοσμο νοείτε ως άπειρο,

στο μεγάκοσμο δύναται να είναι και μηδέν.

Κι ακόμα,

εκείνο που στον μεγάκοσμο νοείτε άπειρο

δύναται στον μικρόκοσμο να είναι το μηδέν.

  

Δ.

Οι οπτικές του μηδενός και τ’ απείρου

καθορίζονται από την θέση και τα

χαρίσματα του παρατηρητή.

Ε.

Το μηδέν και τ’ άπειρο κατά τρόπο οξύμωρο

είναι όντα που άλλοτε είναι φαινομενικά

διάφορα και αντίθετα

και άλλοτε όμοια και ταυτόσημα

  

ΣΤ.

Για τους ανθρώπους, τα πάντα μηδέν

πριν τη γέννηση τους

Μόλις μέσα τους όμως ανυψωθεί ο λόγος,

όλα, παρελθόντα και μελλοντικά γίνονται άπειρα.

Ι.

Για τους θεούς μηδέν και άπειρο

είναι πιθανών το ένα και το αυτό.

 

ΙΑ.

Για τα ανθρώπινα:

Το παρελθών νοείτε νεκρό, ανύπαρκτο και μηδέν.

Το παρών, ζωντανό, υπαρκτό και μετρήσιμο.

Το μέλλον, αγέννητο, υπό κατασκευή και άπειρο.

Και όμως,

 τα τρία είναι ένα

και υπάγονται στο ίδιο συνεχές.

Είναι το ίδιο όν σε τρεις οπτικές.

  

ΙΒ.

Τι περισσότερο μπορεί να συμβαίνει;

Εφόσον οι οπτικές καθορίζονται από την

θέση και τα χαρίσματα του παρατηρητή,

Τότε υπό άλλες θέσεις και με άλλα χαρίσματα

Θα αντιλαμβανόμασταν τα ίδια, διαφορετικά.

ΙΓ.

Αν το άπειρο

είναι το δια παντός συνεχές,

τότε δεν έχει πληθυντικό,

μήτε μηδέν.

Αν το μηδέν

υποδηλώνει την ανυπαρξία,

τότε δεν έχει αριθμό,

μήτε άπειρο.

Λέμε λοιπόν, πως

ή το άπειρο υπάρχει

ή το μηδέν.

Εκτός και αν το μηδέν και το άπειρο

είναι το ένα και το αυτό,

ή αν είναι διάφορα του εαυτού τους,

φαινόμενα της παντοτινής ροής.

  

ΙΔ.

Τόσο το μηδέν όσο και τ’ άπειρο

παραμένουν  εν τέλει

κομμάτι αυτού που λέγετε

διανοητική φαντασία,

ενώ η αλήθεια  ανήκει στο χώρο

του ασύλληπτου.

Στέλιος Γιαννίκος
(Μελέτη θανάτου, βιβλίο Γ, Φιλοσοφία)


Φωτογραφία: Σχέδιο του Κώστα Καριωτάκη. (Η νεκροκεφαλή εγγράφετε στο σχήμα του μηδενός, ενω τα κόκκαλα συμπίπτουν με το αλγεβρικό σημείο του απείρου). Στο κάτω μέρος του σεδίου υπάρχει ιδιόχειρο κείμενο του ποιητή που λέει,<<με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε>>.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Α.

Φιλοσοφία είναι η παραδοχή της τυφλότητας

και η αναζήτηση της τύφλωσης∙

αναγνωρίζω το σκοτάδι

μέσα στο οποίο βρίσκομαι

και αναζητώ το φως

να μου κάψει τα μάτια.

Β.

Αν πρέπει να διαλέξεις

μεταξύ του σκότους και του ημιφώτου

επέλεξε το πρώτο.

Θα’ χεις κέρδος διπλό∙

και το σκότος θα μάθεις να αναγνωρίζεις

και το φως δε θα απαρνηθείς.

Γ.

Στη φύση είναι όλα φανερά,

το μέγα μυστικό δεν υπάρχει,

το επινοήσαμε για να δικαιολογήσουμε

 την τυφλότητα μας.

Δ.

Απ’ το να είσαι σημαντικός άνθρωπος και να

αναζητάς την υστεροφημία

καλύτερα να είσαι βαθιά φιλοσοφημένος και να

μη σπαταλήσε∙

αρκεί ν’ ανοίγεις στο σκοτάδι φωτεινά μονοπάτια.

  

Ε.

Τόλμησε να γυμνωθείς

μπροστά στην αλήθεια,

φόβο μην έχεις μέσα σου,

καμία ψυχή δεν αφανίστηκε

από πνευμονία.

ΣΤ.

Η Φιλοσοφία είναι το προπύργιο

της σοφίας.

Ζ.

Αναγνωρίζεις  τη γνώση μέσα από τα γραπτά.

Αισθάνεσαι την ουσία της μέσα στη φύση.

Βυθίζεσαι βαθιά μέσα στο άγνωστο

και αφήνεσαι να κατακτηθείς.

Οι αντιστάσεις κάμπτονται

μόλις περάσεις τις πύλες της Σοφίας.

Η.

Μη στέκεσαι μονάχα στα βιβλία,

βγες έξω στη φύση να αναζητήσεις τις απαντήσεις.

Άσε  τα ζώα και τα φυτά να σου μιλήσουν,

μη ντραπείς τις πέτρες να  ρωτήσεις, 

γνωρίζουν περισσότερα από τους ανθρώπους.

Θ.

Ο στοχαστικός άνθρωπος είναι το σπέρμα

Ο φιλοσοφικός άνθρωπος το έμβρυο

κι ο σοφός το βρέφος τη στιγμή της γέννας

Ι .

ο φιλόσοφος προσπαθεί να κατακτήσει την γνώση

ο σοφός  έχει κατακτηθεί.

ΙΑ.

Μόνο τα βρέφη και οι σοφοί

είναι απαλλαγμένοι από τις ασθένειες

της λογικής και του πολιτισμού

ΙΒ.

Ο σοφός άνθρωπος  είναι δυο φορές παιδί,

μια φορά για τον κόσμο των θνητών

και άλλη μια για τον κόσμο των θεών

ΙΓ.

Η σοφία είναι το αληθινό μονοπάτι της ευτυχίας.

Στέλιος Γιαννίκος

(Μελέτη θανάτου,Γ Βιβλίο, Φιλοσοφία)