Στέλιος Γιαννίκος
Από το 1492 που ο Κολόμβος πάτησε το πόδι του στην Αμερικανική Ήπειρο και μέχρι σήμερα, ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός, μαζί με αυτό που κατ’ επέκταση ονομάζετε δυτικός πολιτισμός, είναι υπεύθυνος για εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων που έζησαν και ζουν σε άθλιες συνθήκες.
Ο πλούτος των αποικιοκρατικών κρατών της Ευρώπης, γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της λεηλασίας των πλουτοπαραγωγικών πηγών των αποικιών. Ως αποικιοκράτες οι Ευρωπαίοι υπήρξαν απάνθρωποι, βίαιοι και καταστροφικοί.
Σε παλαιότερες εποχές, ο Αλέξανδρος, η Ρώμη και το Βυζάντιο, τις κατακτημένες περιοχές φρόντιζαν να τις οργανώσουν κατά τα πρότυπά του πολιτισμού τους και μέρος του πλούτου το αφιέρωναν σε έργα υποδομής. Χάρη σε αυτή την αντιμετώπιση πολλές κατεκτημένες περιοχές άνθισαν πολιτισμικά και οικονομικά.
Αντίθετα οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες, όπου πάτησαν το πόδι τους, φρόντισαν να εκμεταλλευτούν με ακραίο τρόπο τους πληθυσμούς και να σπείρουν την φτώχεια την πείνα και την δυστυχία στους λαούς αυτούς.
Όμως και μεταξύ τους τα κράτη αυτά και λόγω του έντονου ανταγωνισμού, φρόντισαν να ποτίσουν τα εδάφη τους με το αίμα εκατομμυρίων πολιτών, που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Αυτή η οικονομική μισαλλοδοξία, οδήγησε και στους δύο μεγάλους πολέμους του 20ου αιώνα που ήταν και μία από τις βασικές αιτίες που μία μία οι αποικίες άρχισαν να χάνονται.
Η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που θεωρητικά θα ένωνε τα Ευρωπαϊκά κράτη, απέτυχε όταν κάποια κράτη συμπεριφέρθηκαν ως αποικιοκράτες στου εταίρους τους. Η γηραιά Ευρώπη μάλλον υπήρξε πολύ γηραιά για να αλλάξει νοοτροπία. Από όσο φαίνεται, τα τραύματά της, η κακοτροπία και η αναχρονιστική νοοτροπία, την οδήγησαν από το ένα λάθος στο άλλο και στην υποταγή της σε μια άρρωστη πολιτική και πολιτισμική πραγματικότητα.
Και ήρθε ξαφνικά το πλήρωμα του χρόνου, που με μια αυτοκτονική πρακτική, απέδειξε πως οι πρώην αποικιοκράτες – που στην πολιτική τους είχαν συμπαρασύρει και κράτη που ουδέποτε υπήρξαν τέτοια- μετατράπηκαν σε αποικία των ΗΠΑ.
Τώρα η Ε.Ε. ανακάλυψε τους νέους μεγάλους εχθρούς (Ρωσία και σε λίγο Κίνα, κλπ). Χωρίς κανένα όφελος - αντίθετα με μεγάλες ζημιές τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία - ακολουθεί κατά γράμμα την πολιτική των ΗΠΑ.
Το μέλλον διαγράφετε δυστοπικό.
Όχι δεν είναι μόνο ο πυρηνικός πόλεμος που μας απειλεί, είναι κι ένα όλο και περισσότερο αναπτυσσόμενο απολυταρχικό παγκόσμιο σύστημα που θέλει να μας χρησιμοποιήσει όπως ο ψαράς το σκουλήκι στο αγκίστρι. Είναι πασιφανές, ότι κάποια συμφέροντα αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο απλά ως εργαλείο για την επίτευξη των σκοπών τους.
Η εποχή μας έχει ανάγκη από δράση ατομική και ομαδική. Πρέπει να ενδυναμώσουμε την κοινωνικότητα και την ανθρωπιά μας. Να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για το δικαίωμα στην Ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ομορφιά και την αξία της ζωής. Είμαστε εμείς υπόλογοι για τις επόμενες γενιές κι επειδή αγαπάμε τον άνθρωπο πρέπει και να αγωνιστούμε για αυτόν.
