Είμαστε με τους νικημένους

Στέλιος Γιαννίκος

Είμαστε με τους νικημένους.

Εκείνους που κατακτήθηκαν από την εμορφιά.

Εκείνους που ύψωσαν τ΄ αγαθό σημαία

και βάλανε την αξία πάνω από τ΄ άχυρα και τον χρυσό.

Εκείνους που ξέρανε πώς να ζήσουν,

γιατί μελέτησαν το πώς να  πεθάνουν.

Είμαστε με τους νικημένους

Εκείνους που έστησαν όρθιο το πνεύμα.

Εκείνους που ντύθηκαν τον μανδύα της κατάφασης

και κάνανε τον αγώνα τους γιορτή.

Εκείνους που μάθανε να κοιτάζουν

δίχως  φόβο, το τραγικό της ενθαδικότητας.

Είμαστε οι  νικημένοι.

Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.

Δεν έχουμε έρωτα παρά μόνο για το φως

κι αναζητούμε την αλήθεια για κυβερνήτη μας.

Δεν έχουμε φόβο παρά μόνο για την λήθη.

Και για όλα ετούτα, θα είμαστε πάντοτε οι Νικητές.

Rose Meditative, 1958 by Salvador Dali

Η ΠΕΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στέλιος Γιαννίκος

Στην Ελλάδα, την χώρα των γεννητόρων της πολιτικής, με την έννοια του στοχασμού και της δράσης για την εύρυθμη  λειτουργία της Πόλις και την προάσπιση των ανθρώπων που ζουν σε αυτή.  Στην χώρα που θεμελιώθηκε η φιλοσοφία και η λογική.  Στην χώρα που μέχρι και τον 19^ο αιώνα ο κοινοτισμός, ως φυσική συνέχεια της πόλις κράτος, συνέβαλε στην ανόρθωση  του γένους τόσο σε οικονομικό όσο σε πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο, παρά την  πολυαίωνη υποδούλωση της σε αλλότριες δυνάμεις.

Στην χώρα αυτή η πολιτική έπαψε να υπηρετεί το λογικό και το  αγαθό του συνόλου και έγινε εργαλείο μίας απαίδευτης  ιδιωτικότητας, που μόνο κατ΄ επίφαση αναφέρετε στο κοινό όφελος.  Ο ελληνικός πολιτισμός ως προϊόν ανώτερης πολιτικής ιδιοφυίας σβήνει και στην θέση του ενθρονίζετε μία απαίδευτη καρικατούρα, μια σκιά ενός ένδοξου παρελθόντος.

Σήμερα και με την μεγάλη ευθύνη των κομμάτων, κυριαρχούν δύο βασικές  αντιλήψεις.

Η πρώτη χωρίζει τους ανθρώπου σε δύο κατηγορίες, στους «Δημοκράτες» και στους «Φασίστες».

Η άλλη χωρίζει τους ίδιους ανθρώπου σε δύο διαφορετικές κατηγορίες, στους «Πατριώτες» και στους «Προδότες».

Όλες οι λοιπές αντιλήψεις αποτελούν μία ελάσσονα πραγματικότητα που δύσκολα η φωνή τους ακούγετε.

Οι δύο αυτές Μείζονες αντιλήψεις αποτελούν το χειρότερο εχθρό της κοινωνίας. Είναι μία κοινωνία διαιρεμένη, χωρίς καμία ποιότητα, αφού τα στενά όρια της αντίληψης δεν αφήνουν περιθώρια για την ανάπτυξη σύνθετης σκέψης, μήτε δίνει την δυνατότητα επικοινωνίας και συνεργασίας.

Η πολιτική διαίρεση και η ισχυρογνωμοσύνη, υπήρξαν από τη αρχαιότητα χαρακτηριστικά του Ελληνικού κόσμου.  Όμως το επίπεδο της σκέψης και της αντιπαράθεσης ποτέ δεν ήταν τόσο φτωχό.

Ο ελληνικός πολιτισμός σβήνει και ο λόγος που σβήνει είναι ότι δείχνει πως ότι είχε να δώσει το έδωσε και πια δεν έχει την δυναμική για να παράγει νέο έργο.

Και δεν υπάρχει παρά μόνο μία ευκαιρία και μία μέθοδος θεραπείας και αποφυγής του αφανισμού.  Να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, να αναζητήσουμε από τα μέσα μας το φως των προγόνων μας, να επαναοργανώσουμε τις δομές του κοινοτισμού, να αντλήσουμε από την παράδοση ότι πολυτιμότερο έχει και να προχωρήσουμε διαμέσου της αγωγής σε νέες κατακτήσεις πολιτισμού.

Η Ελλάς υπήρξε το λίκνο της φιλοσοφικής και της πολιτικής σκέψης.  Η ιστορική της πραγματικότητα αποκτάει την ιδιαίτερη της αξία μέσα από τα επιτεύγματα του λαού της που υπήρξαν, παρά τα ελαττώματα του, πέρα για πέρα φιλοσοφικά και πολιτικά.

 Οι Έλληνες πρέπει το λοιπόν να δώσουμε λιγότερο βάση στην υπερηφάνεια για τους προγόνους μας και να αγωνιούμε περισσότερο για το κατά πόσο οι πρόγονοί μας θα ένοιωθαν περήφανοι για εμάς.

Μια συμφωνία που παραδίδει την Μακεδονία Αμαχητί

Στέλιος Γιαννίκος

Είναι παράδοξο μία συμφωνία που έχει σκοπό να λύσει ένα πρόβλημα στην ουσία να το ισχυροποιεί.

Είναι άξιο απορίας τι χρειαζόταν μία τόσο χρονοβόρα διαπραγμάτευση για ένα τόσο  επαίσχυντο αποτέλεσμα.  Η κυβέρνηση στην κυριολεξία χαρίζει σε όσους επιβουλεύονται την Μακεδονία, όσα επιχειρήματα θα χρειαστούν για να πετύχουν τον σκοπό τους.

Στη συμφωνία αυτή (Αρθρο 3 α) αναφέρει ότι  η ονομασία του κράτους της ΠΓΔΜ θα είναι  « Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» και εν συντομία θα ονομάζετε «Βόρεια Μακέδονία».   Ο όρος Βόρεια είναι ένας όρος ναι μεν γεωγραφικός αλλά ταυτόχρονα σημαίνει ότι το κράτος αυτό αποτελεί ένα μέρος μίας γεωγραφικής ενότητας.  Έτσι όπου υπάρχει βόρεια μπορεί να υπάρχει η νότια, η ανατολική και η δυτική περιοχή.

Κατά πόσο λοιπόν ή βόρεια ανταποκρίνεται μόνο σε γεωγραφικό προσδιορισμό και δεν υποκρύπτει αλυτρωτισμούς;

Καταρχήν για να μην υπάρχει αλυτρωτισμός, θα πρέπει οι κάτοικοι της μίας και της άλλης περιοχής ξεκάθαρα να μην έχουν μεταξύ τους εθνική ή πατριωτική σχέση. Π.χ. να μην είναι αποτέλεσμα διαίρεσης ενός κράτους (βλέπε Βόρεια και νότια Κορέα) , να μην είναι αποτέλεσμα βίαιης προσάρτησης μίας περιοχής και να μην συνδέονται με κοινή ιστορία ή με φυλετική σχέση.

Τι ισχύει όμως με την συμφωνία;

Καταρχήν  Στο άρθρο 3 παρ. β αναφέρει πως ή ιθαγένεια του πολίτη αυτού του κράτους θα είναι «Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας». Ως να λέμε, η ιθαγένεια του έχει σχέση άμεσα με την ολότητα της Μακεδονίας. Δεν είναι Σλάβος Αλβανός , Ρομά, Βούλγαρος ή Έλληνας, που αποτελούν τις πραγματικές εθνικές οντότητες αυτού του κράτους αλλά θα είναι «Μακεδόνες» πολίτης.

Στην συνέχεια του Άρθρου 3 παρ γ, αναφέρει ότι ,… Η επίσημη γλώσσα του Δευτέρου μέρους (ΠΓΔΜ) θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα»… 

Έχουμε λοιπόν τους πολίτες της «Βόρειας Μακεδονίας» που είναι «Μακεδόνες» και μιλάνε την Μακεδονική Γλώσσα… Στο μέλλον λοιπόν και με την βούλα της Ελληνικής κυβέρνησης θα μπορούνε να πούνε (και να πείσουν ) ότι η περιοχή της «Νότιας Μακεδονίας» δεν κατοικείτε από «Μακεδόνες» άλλα από Έλληνες οι οποίοι δεν μιλούν τα «Μακεδονικά» αλλά τα Ελληνικά. Άρα η «Νότια Μακεδονία» έχει βιαίως προσαρτηθεί από τους Έλληνες και είναι μία περιοχή που δικαίως ανήκει στους «Μακεδόνες».

Και θα μου πείτε ως αντεπιχείρημα, αυτά δεν μπορούν να σταθούν ιστορικά… και θα σας απαντήσω, δεν υπάρχουν πολλοί που διαβάζουν ιστορία.

Η συμφωνία αυτή και στην συνέχεια έχει στοιχεία που επί της ουσίας δίνουν το κλειδί της Μακεδονίας στου ΠΓΔΜιανούς – Σκοπιανούς όπως στο άρθρο 3 παρ. θ που αναφέρει ότι οι εμπορικές ονομασίες (commercial names), τα εμπορικά σήματα και τις επωνυμίες (trademarks και brand names) θα συμφωνηθούν μέσα από έναν «ειλικρινή, δομημένο και με καλή πίστη διάλογο»(!!!)…  

Με λίγα λόγια προς χάριν της καλής γειτονίας ο «Μακεδονικός χαλβάς» μπορεί να μετονομαστεί σε «Ελληνομακεδονικός Χαλβάς» ενώ η φέτα Σκοπίων Θα μπορεί να ονομαστεί «Μακεδονική Φέτα».

Η συμφωνία αυτή, είναι αστεία και επικίνδυνη και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να περάσει.

Ο κίνδυνος μίας τέτοιας συμφωνίας είναι να ανοίξουν σταδιακά οι ασκοί του Αιόλου όχι μόνο μεταξύ των Δύο κρατών αλλά ολόκληρων των Βαλκανίων.