Ήταν εκείνη η ημέρα, στην πρώτη γυμνασίου, στα νέα Ελληνικά,
που κάναμε μάθημα το απόσπασμα αυτό από το
«Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» του Οδυσσέα
Ελύτη. Ήταν εκείνη η μέρα θαρρώ που η ζωή μου πήρε άλλη τροχιά κι ανακάλυψα τους
«δρόμους του ουρανού». Μέσα μου γεννήθηκαν εικόνες ανυπέρβλητου θάρρους και ηρωισμού.
Είδα τον Παππού μου που ήταν φτιαγμένος «από δρύ και οργισμένο άνεμο». Είδα την
Μάνα μου «να χει σφάξει με τα χέρια της» και την Γιαγιά μου «με το βυζί γυμνό,
χορεύοντας να χει δοθεί στην λευτεριά του Χάρου!».
«Κείνοι που έπραξαν το κακό – τους πήρε Μαύρο σύγνεφο» μα
κείνος πού έκαμε την ζωή του ασπίδα «Ανεβαίνει τώρα μοναχός και ολόλαμπρος».
Στέλιος Γιαννίκος
Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας
(Οδυσσέας Ελύτης) (Απόσπασμα)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ |
Ζωή δεν είχαν πίσω τους μ’ έλατα και με κρύα νερά
M’ αρνί, κρασί και τουφεκιά, βέργα και κληματόσταυρο
Παππού δεν είχαν από δρυ κι απ’ οργισμένο άνεμο
Στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα
Mε πικραμένα μάτια·
Τους πήρε μαύρο σύγνεφο ― δεν είχαν πίσω τους αυτοί
Θειο μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή
Mάνα που να ’χει σφάξει με τα χέρια της
Ή μάνα μάνας που με το βυζί γυμνό
Xορεύοντας να ’χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!
Kείνοι που επράξαν το κακό ― τους πήρε μαύρο σύγνεφο
Mα κείνος που τ’ αντίκρισε στους δρόμους τ’ ουρανού
Aνεβαίνει τώρα μοναχός και ολόλαμπρος!
Δείτε εδώ όλο το έργο και ακούστε την Απαγγελία αποσπάσματος
από τον Αργυρόπουλο Γιάγκο, Polydor
1971
http://www.snhell.gr/lections/content.asp?id=101&author_id=9&page=anthology
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου