ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (Στέλιος Γιαννίκος)

Σκοτώνουμε τον άνθρωπο· τον οδηγούμε αυτοθέλητα στο σκότος. Βαριές και υγρές οι ψυχές μας έχουν χάσει την θεϊκή τους αϋλότητα και βολεύονται μέσα στο σαρκικό περίβλημα μας σαν τον τεμπέλη στο κρεβάτι. . Πορευόμαστε πορεία ανάποδη, σαν να λέμε η πεταλούδα γίνετε  πάλη σκώληξ και το έναρθρο  πιθηκίζων. Η φιλοσοφία και στην πιο απλή μορφή της, η ανάγκη δηλαδή να στοχαστούμε  για ένα όμορφο και έμμετρο τρόπο ζωής, έχει χάσει την δεσπόζουσα θέση της από την ζωή μας και υποκαθίσταται από τις ιαχές των ενθρονισμένων μαυλιστών στα «τελεβίζια» και τα λοιπά μέσα μαζικής διαστροφής. H  καλλιτεχνία μετατρέπετε σε σπορά ασχήμιας, οι καλλιτέχνες σε διασκεδαστές και στην καλύτερη των περιπτώσεων εγωπαθείς ηθικοδιδάσκαλοι. Με τις  επιστήμες δεν αναζητούμε την πλήρωση μέσα από το αγαθό, παρά μόνο την παραγωγή και κατανάλωση. Η πολιτική έγινε ίδιον της ιδιοτέλειας και οι πολιτικοί Βρικόλακες που ποθούν τον ύπνο των υποτελών για να τους ρουφούν την ύπαρξη. Το χρήμα από αντικείμενο συναλλαγής έγινε προϊόν συναλλαγής. Η δημοκρατία κατάντησε πόρνη στα χέρια ανέραστων προαγωγών που όμως δεν λησμονούν αφού την δείρουν  την βιάσουν και την εξευτελίσουν με κάθε τρόπο να εξάρουν τα κάλλη, την ομορφιά και την διαχρονική αξία της.  
Δίχως μέτρο, δίχως κάλος, δίχως θάρρος, τι άλλο μας απομένει; Μήπως μια υπερκαινοφανής κατάληξη του πολιτισμού μας, κάτι σαν εκατό χιλιάδες Χιροσίμα και Ναγκασάκι, ή μια σταθερή σήψη μία γάγγραινα που θα μας τελειώσει λίγο λίγο και δίχως να το πολύ καταλάβουμε;
Δεν θέλω να πω πως ελπίδα δεν υπάρχει.  Εκείνο που θέλω να καταδείξω είναι πως όσοι αγαπούμε τον άνθρωπο, όσοι θέλουμε πραγματικά να δούμε  να χαράζει πορεία φωτεινή, δεν θα επιλέξουμε να αναλώσουμε τις ζωές μας με άρτο και θέαμα μέσα σε  Ρωμαϊκές αρένες. Θα μείνουμε εδώ στις επάλξεις του αγώνα και θα πορευτούμε επάνω στα χνάρια της Αττικής τραγωδίας και αν είναι να χαθούμε πρώτοι πριν καλά καλά ξεκινήσει το δράμα, τότε,  καλώς έχει.
Στέλιος Γιαννίκος
20/3/2012