ΤΗΝ ΟΓΔΟΗ ΗΜΕΡΑ

 Φάντασμα με επιδερμίδα - Στέλιος Γιαννίκος

Την όγδοη ημέρα ο Θεός φόρεσε μια μορφή για να μπορέσει να γίνει  ορατός στους αγγέλους και στα άλλα όντα που εργάστηκαν για τη δημιουργία ενός ακόμα κόσμου.  Ανάμεσά τους ήτανε και ένας αγαθός δαίμων που γεννήθηκε μόλις ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου πριν τελειώσει η έβδομη ημέρα.

Αυτό το ένα  χιλιοστό  μπορεί να ακούγεται σαν κάτι εξαιρετικά μικρό, όμως ο χρόνος της δημιουργίας δεν έχει σχέση με τον ανθρώπινο. Αυτό το ελάχιστο, μπορεί να αντιστοιχεί σε χιλιάδες ή ακόμα σε  εκατομμύρια χρόνια.

Ο  Νεαρός δαίμων, μέσα στον ενθουσιασμό του, μίλησε στο θεό και του είπε πόσο θαυμαστά είναι τα δημιουργήματα του και πως το πιο θαυμαστό από όλα είναι αυτό το ον που ονομάζεται άνθρωπος. Ο θεός τον άκουσε, του χαμογέλασε και ευθύς εξαφανίστηκε.

Τότε ένας άγγελος από τους πρώτους που μπήκαν στην υπηρεσία του θεού και από τους πιο πολύπειρους πλησίασε τον δαίμονα και του είπε: «Ο θεός είναι Αγαθός και μας συγχωρεί όλους για τις αμαρτίες που μας βαραίνουν. Θέλει να τον δοξάζουμε από χαρά και όχι από φόβο.  Για τον λόγο αυτό δεν τιμώρησε τον άγγελο πού πήρε την πρωτοβουλία φτιάξει, πέρα από τις εντολές του, τον άνθρωπο. Αντίθετα, όπως και σε εσένα, του χαμογέλασε. Να ξέρεις ακόμα ότι αυτό το πλάσμα έχει μεγάλες αδυναμίες και ελαττώματα και αποτελεί μικρή παραφωνία στη λειτουργία του κόσμου...

Αυτά τα οποία μόλις διαβάσετε αγαπητοί μου αναγνώστες πιστέψτε με είναι απολύτως αληθινά. Μου τα παρουσίασε μέσα στον νου, ο Δαίμων του εαυτού μου. Ναι, αυτός που γεννήθηκε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου πριν από το τέλος της έβδομης  ημέρας της δημιουργίας του Κόσμου» .

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Xαλκογραφία/ακουαρέλα Ο Παλαιός των Ημερών είναι ο τίτλος ενός σχεδίου του Γουίλιαμ Μπλέικ, που αρχικά δημοσιεύτηκε ως προμετωπίδα ενός έργου του 1794, «Η Ευρώπη μια προφητεία».

[Ο William Blake (28 Νοεμβρίου 1757 – 12 Αυγούστου 1827) ήταν Άγγλος ποιητής, ζωγράφος και χαράκτης.]

ΣΗΜΕΡΑ

Φάντασμα με επιδερμίδα - Στέλιος Γιαννίκος

 

Το παρελθόν βρίσκεται στο σήμερα,

το παρών βρίσκεται στο σήμερα

και το μέλλον βρίσκεται στο σήμερα.

 

Στο σήμερα γεννιέσαι,

στο σήμερα ζεις,

στο σήμερα παθαίνεις.

 

Τα πάντα αποτελούν μια ενότητα.

Για την οπτική της διαφορετικότητας

φταίνε οι αδύναμες ανθρώπινες αντένες

Στο μέλλον, σε μια άγεη κατάσταση,

λίγο πριν το μερικό γίνει ένα με το αδιαίρετο,

ίσως αντιληφθούμε ότι και το σήμερα τελικά δεν υπάρχει.

ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥ

 

Στέλιος Γιαννίκος

 

Α

Κοιτάζω τον κόσμο με τη ματιά του ετοιμοθάνατου.

Άραγε, ποιο είναι το νόημα της ζωής;

Όσο και να το αναζητώ δεν το βρίσκω. 

Ίσως να μην έχει. 

Μπορεί να βρίσκετε σε μία διάσταση κρυφή από τις αισθήσεις των ανθρώπων.

Κι όμως, ο καθένας, αντί να αναζητήσει την ουσία της ζωής μέσα από την συμπαντική μας φύση, επιλέγει το νόημα που πρόσκαιρα τον βολεύει.

Β

Κοιτάζω τον κόσμο με τη ματιά του ετοιμοθάνατου .

Τι και αν νικήθηκα στα πεδία ων μαχών.

Ήταν οι μαυλιστές που έσπειραν τα άλογα και επικρατήσανε...

Παραδέχομαι την πολιτική μου ήττα.

Μα ο εαυτός μου παραμένει αδάμαστος κι ελεύθερος.

Παρά να υποταγώ, επιλέγω να αναχωρήσω.

Γ

Κοιτάζω τον κόσμο με τη ματιά του ετοιμοθάνατου .

Η φιλοσοφία ήταν που μου γνώρισε το αληθινό πρόσωπο του θανάτου. 

Όχι, δεν είναι σκληρός και μοχθηρός, δεν είναι ο εχθρός.

Είναι μέρος της φύσης, 

είναι το σημαίνον που μας δείχνει το τέλος μιας διαδρομής

και για τούτο καλός και χρήσιμος.

……

Φωτογραφία:

Ο θάνατος του Κάτωνος τού Νεότερου. Έργο τού Λουί-Αντρέ-Γκαμπριέλ Λουσέ (1797)

Ο Κάτωνας ήταν  έντιμος, ηθικός, που ζούσε σύμφωνα με την Στωική φιλοσοφία και υπερασπιστής της δημοκρατίας στην Ρώμη. 

Μετά την ήττα των δημοκρατικών στη Μάχη της Θάψου, τον Απρίλιο του έτους 46 π.Χ., αυτοκτόνησε σε ηλικία 48 ετών.

Πριν την αναχώρηση του από τα επίγεια κάλεσε τους φίλους του σε δείπνο στο οποία αναπτύξανε φιλοσοφική συζήτηση.

Ύστερα έδωσε τα συνθήματα στις φρουρές και όρκισε τους συντρόφους του να κάνουν ειρήνη με τον Καίσαρα για να μην καταστραφεί η πόλη της Ιτύκης.

Αργότερα πήγε στην σκηνή του και με το ξίφος του άνοιξε την κοιλιά του.

Όταν τον πήραν είδηση, καλέσανε γιατρό ο οποίος έβαλε τα σωθικά του ξανά στην κοιλιά και την έραψε. 

Ο Κάτων όμως με όση δύναμη του είχε απομείνει έσκισε τα ράμματα και αναχώρησε με τον τρόπο που επέλεξε.

 

Ο ΝΕΚΡΟΣ

 Φάντασμα με επιδερμίδα - Στέλιος Γιαννίκος

.

Τα κύτταρα μου έχουν συνασπισθεί σε μια ενιαία ομάδα και φωνασκούν: ζήσε, ζήσε, ζήσε...
Μα είναι πολύ αργά, είμαι ο Νεκρός.

Ένα βλήμα έχει εισχωρήσει στο στήθος μου και κινείται αργά προς την καρδιά μου.
Ένα βλήμα που κατασκευάστηκε στα υπόγεια της αηθούς χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας, από τα χέρια των πολιτικών βρικολάκων.
Με την υποστήριξη του υπόδουλου γένους των υπηκόων, στήθηκε ο κόσμος του εγκλήματος.

Και γω, περπατώ τώρα στο παρθένο δάσος των ψυχών, καθοδηγούμενος από τον Κανένα, έναν ερασιτέχνη μάγο της φυλής των Αληθινών Ανθρώπων.

Μέσα μου τα κύτταρα φωνάζουν: ζήσε, ζήσε, ζήσε…
Μα είναι πολύ αργά, είμαι ο Νεκρός.
...........

Υγ: Νιώθω καλύτερα τώρα που είμαι ο Νεκρός, παρά ο ζωντανός στον κόσμο σας.

Στην φωτογραφία από την ταινία "Dead Man" (Ο Νεκρός) του 1995 σε σκηνοθεσία Jim Jarmusche, ο πρωταγωνιστής William Blake (Johnny Depp) ταξιδεύει πάνω στην βάρκα για τον άλλο κόσμο.

Ο ΜΑΛΑΚΑΣ

Φάντασμα με επιδερμίδα – Στέλιος Γιαννίκος.

 

 

Για 55 χρόνια δεν θεωρούσα τον εαυτό μου Μαλάκα. Έναν τίτλο με τον οποίο κοσμούσα μια σειρά ανθρώπων. Τώρα θα μου πείτε, τι εννοείς με τον όρο Μαλάκα; Ε, τι να σας πω, ότι καταλαβαίνετε.

Από μικρός ήθελα να ξεχωρίσω, ήμουν καλός μαθητής αλλά και μαγκάκι. Στο πανεπιστήμιο πέρασα με την πρώτη και με καλό βαθμό. Έπιασα δουλειά και γρήγορα ανελίχθηκα. Από μαθητευόμενος, σε δύο μόλις χρόνια προϊστάμενος και λίγο πριν κλείσω τα τριάντα διευθυντής. Στα τριάντα πέντε μου, γνώρισα την γυναίκα μου και μαζί κάναμε τρία παιδιά. Είναι μεγάλο το κύρος του να είσαι παντρεμένος. Στον κύκλο μας, συμμετείχαμε σε διάφορες εκδηλώσεις όπου τα μεγάλα στελέχη ερχόμασταν κοντά και κάνανε τις μπίζνες που δεν θέλαμε να γίνουν στο γραφείο, καπνίζοντας πούρα και πίνοντας ακριβό ουίσκι. Ενώ οι σύζυγοι -άντρες ή γυναίκες- απολαμβάναν τον υπαίθριο χώρο μέχρι που να καπνίζαμε τα πούρα μας και να βγαίναμε και μείς στον ήλιο.

 

Μέσα μου είχα ιεραρχήσει την εξουσία σύμφωνα με τα πιόνια στο σκάκι. 

Πρώτα οι στρατιώτες, η χαμηλότερη κλίμακα. Όσοι δεν φρόντιζαν να ανέβουν στην ιεραρχία γρήγορα, δεν είχαν ιδιαίτερη αξία, ήταν τα εργαλεία του συστήματος.

Στην συνέχεια οι πύργοι, ήταν αυτοί που ξέφευγαν από την αφάνεια και φορτωνόντουσαν μια σειρά από ευθύνες που τους έδιναν κύρος και εξουσία.

Ύστερα τα αλογάκια, ήταν αυτοί που ξεχώριζαν για την ευελιξία τους και μπορούσαν να περνάνε πάνω από τα εμπόδια και να δίνουν δυνατά χτυπήματα στους ανταγωνιστές εκεί που δεν το περιμένουν.

Εγώ έφτασα να είμαι Αξιωματικός, στεκόμουν δίπλα στον Βασιλιά και την Βασίλισσα και είχα το προνόμια να ανήκω στον στενό κύκλο τους. Είχα απεριόριστες δυνατότητες, αλλά μόνο μέσα στα πλαίσια που μου όριζαν οι κανόνες του παιχνιδιού.

Το πιο ωραίο πράγμα ήταν να είσαι βασιλιάς, ακόμα καλύτερο κι από την βασίλισσα. Μπορεί το πρωτόκολλο να σε ανάγκαζε να ζεις μέσα σε στενά πλαίσια, αλλά, όλοι ζούσαν και εργαζόντουσαν για εσένα.

Μέχρι τα πενήντα πέντε μου πίστευα ότι όσοι ανεβαίνουν στην κλίμακα της εξουσίας το κάνουν με την αξία τους και όσοι στην πορεία αυτή κατακρημνίζονται το παθαίνουν από τα δικά τους λάθη. Όλη μου την ζωή, εργάστηκα με μόχθο για να φτάσω ψηλά, πολύ ψηλά. Ακολούθησα με θρησκευτική ευλάβεια όλα όσα έπρεπε να κάνω. Ήμουν στην κυριολεξία ένας τελειομανής, με απόλυτη αφοσίωση στους στόχους μου. Πιο πάνω από την επαγγελματική μου καριέρα δεν έβαλλα ούτε την οικογένεια μου. Όλα πήγαιναν όπως είχα προβλέψει και ήμουν πολύ κοντά στο να γίνω εγώ ο επόμενος Βασιλιάς.

Εκείνο το τελευταίο βράδυ κοιμήθηκα ήρεμα και με αυτοπεποίθηση. Δεν γνώριζα ότι το επόμενο πρωί θα βρισκόμουνα μπροστά στην καταστροφή των φιλοδοξιών μου. Όχι δεν είχα κάνει εγώ κάποια λάθος. Έπεσε ο Βασιλιάς και μαζί του συμπαρέσυρε τους ακόλουθους του.
Τώρα κατάλαβα ότι τόσα χρόνια ήμουν Μαλάκας. Θα αναρωτιέστε βέβαια, γιατί;
Ήμασταν όλοι πιόνια, ακόμα και ο Βασιλιάς.

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΠΕΝΘΙΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ

Κώστας Καρυωτάκης

 Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.

Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.

Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι

ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,

ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,

λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα

Αμάλθειο κέρας.

Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,

πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!

Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου

κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.

Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,

αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,

έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω

τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.

Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,

πολύ θ' αρέσω.

Από την ποιητική συλλογή «Ελεγείες και Σάτιρες».

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ

 

Στέλιος Γιαννίκος

 

Είναι αλήθεια ότι στον λεγόμενο «δυτικό πολιτισμό» καταργήθηκε η δουλεία;

Μήπως απλά μεταβλήθηκε σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο;

Η δουλεία αποτελεί έναν αρχαίο θεσμό που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία.  Σήμερα στον «δυτικό πολιτισμό» ο θεσμός αυτός είναι παράνομος. Όμως δεν υπάρχει κανένας νόμος που να απαγορεύει να μετατρέπετε ένα ολόκληρο κράτος σε ιδιοκτησία τρίτων. Στη σύγχρονη εποχή  η έννοια της αποικιοκρατίας μετατράπηκε σε διμερής συμφωνίες κρατών, που επιβάλουν τις ληστρικές συμβάσεις εταιριών. Έτσι έχουμε από την μία πλευρά ένα κράτος να ευημερεί και ένα άλλο όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιές έως εξοντωτικές.

 

Με αφορμή τα γεγονότα στον Νίγηρα, πολλά ακούγονται και πολλά λέγονται. Αν πιστέψουμε την πλειοψηφία των ενημερώσεων που λαμβάνουμε, τότε, το μεγάλο πρόβλημα στον Νίγηρα είναι το στρατιωτικό πραξικόπημα που επέβαλε μια χούντα. Όμως ο Νίγηρας και πριν το πραξικόπημα ήταν μια πολύ φτωχή χώρα που η πλειοψηφία του λαού ζει χωρίς τα απαραίτητα. Η Έκθεση της UNICEF υπολογίζει σε 1,5 εκατομμύρια τα παιδιά κάτω των 5 ετών που πάσχουν από υποσιτισμό εκ των οποίων τα 430 χιλιάδες βρίσκονται στο κρίσιμο όριο που επιφέρει θάνατο.

Τι φταίει;  Ο Νίγηρας, είναι άλλη μια πρώην αποικία της «φιλελεύθερης, δημοκρατικής» Γαλλίας. Το τίμημα της αποχώρησης των αποικιοκρατών Γάλλων ήταν η πολιτική και οικονομική υποτέλεια του κράτους στην Γαλλία. Δηλαδή κερδισμένη ήταν στο 100% η Γαλλία αφού μείωσε το δυσβάσταχτο κόστος της συντήρησης των αποικιών ενώ κράτησε τα οφέλη από αυτές. Ο Νίγηρας επί παραδείγματι είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ουρανίου παγκοσμίως. Είναι ο έβδομός παραγωγός παγκοσμίως και καλύπτει περίπου το 18% του ουρανίου για την ηλεκτροδότηση της Γαλλίας.  Και, πόσο πληρώνει η Γαλλία, περίπου το 5% της αξίας του. Δε, στον Νίγηρα μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του λαού έχει ρεύμα.

 

Όμως, για να καταλάβουμε καλύτερα το καθεστώς που επιβλήθηκε, όχι μόνο στον Νίγηρα αλλά γενικά στα κράτη που είναι πρώην αποικίες της Γαλλίας, μπορούμε να δούμε συνοπτικά τους βασικούς όρους για την απόκτηση της «ανεξαρτησίας»[i]:

 1) Την πληρωμή του Αποικιακού Χρέους  για τα «οφέλη» της  αποικιοποίησης των χωρών πιο συγκεκριμένα τις υποδομές που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια που ανήκαν στη «μητροπολιτική» Γαλλία.

2) Αυτόματη κατάσχεση των συναλλαγματικών αποθεμάτων των 14 αποικιών τα οποία μεταβιβάζονταν στην κεντρική τράπεζα της Γαλλίας μέσω ενεργών τραπεζικών λογαριασμών. Ειδικότερα προβλέπεται η υποχρεωτική παρακράτηση του 65% των αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος και επιπρόσθετα 20% για την κάλυψη βραχυπρόθεσμων χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων.

3) Η Γαλλία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα πρώτη να αποφανθεί αν θα εκμεταλλευτεί πρώτες ύλες ή άλλους φυσικούς πόρους σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα.

4) Προτεραιότητα στα συμφέροντα γαλλικών επιχειρήσεων σε προκηρύξεις δημόσιων έργων.

5) Αποκλειστικό δικαίωμα παροχής στρατιωτικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης αξιωματικών του στρατού.

6) Το δικαίωμα της Γαλλίας να αναπτύξει στρατεύματα στην πρώην αποικία και να παρέμβει στρατιωτικά προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της και περαιτέρω την ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων. Συνεπώς δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη οι δηλώσεις του Ε. Μακρόν.

7) Η υποχρέωση η γαλλική γλώσσα να καταστεί η επίσημη γλώσσα του κράτους, η οποία θα χρησιμοποιείται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.

8) Η υποχρέωση χρησιμοποίησης του αφρικανικού αποικιακού φράγκου (FCFA) για τις πρώην 14 αποικίες μέσω της σύστασης νομισματικής ένωσης.

9) Υποχρέωση σύνταξης έκθεσης για τον ετήσιο ισολογισμό και τα συναλλαγματικά αποθέματα.

10) Άρνηση συμμετοχής σε οποιαδήποτε Συμμαχία εκτός αν εγκριθεί από τη Γαλλία.

11) Υποχρέωση ευθυγράμμισης και στήριξης της Γαλλίας σε περίπτωση πολέμου ή παγκόσμιας κρίσης.

Το ερώτημα λοιπόν παραμένει. Καταργήθηκε η δουλεία στον «Δυτικό πολιτισμό»;

Προσωπικά θα πω, επί της ουσίας όχι!

Το χειρότερο πρόσωπο της Δύσης βρίσκεται εκεί που η φτώχεια, η πείνα και γενικά η εξαθλίωση είναι αποτέλεσμα δικών της οπορτουνιστικών ενεργειών.

Και, το χειρότερο από όλα είναι ότι ό λαός της δύσης, που απολαμβάνει τα αγαθά του τεχνολογικού μας πολιτισμού, δεν θέλει να πιστέψει ότι το κράτος του, η πατρίδα του κι ο ίδιος ευημερεί πάνω στην αθλιότητα και τα πτώματα ανθρώπων ενός άλλου πολιτισμού.

 

Για την Δύση η Αφρική Κείται Μακράν και οι Αφρικανοί δεν είναι ακριβώς άνθρωποι.    

 

---

[i] Από το 1 έως το 11 αντιγράφτηκαν αυτούσια από το άρθρο της κυρίας Ναταλί Γλέζου που δημοσιεύτηκε στις 18.8.2023 στην διαδικτυακή σελίδα Left.gr με τίτλο: Ο ψυχρός πόλεμος Ανατολής – Δύσης μεταφέρεται στην Αφρική ( Για να διαβάσετε όλο το άρθρο συνδεθείτε στο   https://left.gr/news/o-psyhros-polemos-anatolis-dysis-metaferetai-stin-afriki )