ΑΠΑΞΙΑ

 

Όταν οι δειλοί κι ανάξιοι
σταθούν  μπροστά στα μεγαλεία,
των ανθρώπων τα κατορθώματα 

που τα έγραψε η ιστορία,

τραβούνε την καμπούρα τους

μπας και ισιώσει λίγο

και με ύφος λόγιο, περισπούδαστο, 

αναφωνούν με  στόμφο:

«Τέτοιοι πρόγονοι μας αξίζουνε !» 

Στέλιος Γιαννίκος

(Μελέτη Θανάτου, ΙΙΙ, Φιλοσοφία)  

 

 

  Άραγε εμείς είμαστε η φλόγα που θα πυρώσει την ψυχή

 ή αυτή που θα αφανίσει τον πολιτισμό;

Η ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ

 

ΤΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821 (ΒΙΒΛΙΟ)

Γεννήθηκα διακόσια χρόνια μετά τον Θοδωράκη Κολοκοτρώνη.

Εκείνος στα πενήντα ένα του ηγήθηκε της Ελληνικής εποποιίας για ένα ανεξάρτητο έθνος.

Τότε που η ελευθερία της πατρίδος γράφτηκε με αίμα Ελληνικό κι είχε για βουλοκέρι τους νεκρούς.

Τιμή σε όλους τους γνωστούς κι άγνωστους αγωνιστές - άνδρες και γυναίκες – αποτελεί το πόνημα  αυτό.

Ευελπιστώ το έργο μου -μαζί με τα έργα και τις δράσεις πολλών άλλων- να δημιουργήσει μια γέφυρα ανάμεσα στο 1821 και το χθαμαλό σήμερα.

Στέλιος Γιαννίκος

ΥΓ1: Ήταν χαρά και τιμή μου που πρόλαβε και διάβασε ο Σαράντος Καργάκος το πόνημά μου, πριν εγκαταλείψει τον ενθαδικό μας κόσμο και για την συγκινητική επιστολή που μου απέστειλε με ημερομηνία 16/9/2018. Του αφιέρωσα το ποίημα «Το Ταμπούρι».

ΥΓ2: Ευχαριστώ την φίλη μου Αρτεμησία  Πατρικιάνου για την τιμή που μου έκανε και πρωτοπαρουσίασε ποιήματά μου στην Πετρούζια της Ιταλίας, σε ομάδα αρχαιολόγων  πολύ πριν την έκδοση του βιβλίου (2019).